PaulGougian

Η έννοια του καλού και του κακού είναι απολύτως υποκειμενικές, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια μορφή τέχνης, όπως είναι ο κινηματογράφος. Οι κατά καιρούς λίστες με τις καλύτερες ή τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, αμφισβητούνται από το προσωπικό γούστο του κάθε θεατή, αν και υπάρχουν κάποιες παράμετροι που μπορεί να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι μια ταινία είναι καλή ή κακή, ασχέτως αν μας άρεσε ή όχι. Για παράδειγμα, το Θωρηκτό Ποτέμκιν, η Γέννηση ενός Έθνους ή ο Πολίτης Κέιν και οι Άγριες Φράουλες είναι αριστουργήματα, ακόμα και αν δεν τα απολαύσαμε στην θέασή τους ή δεν τα εκτιμήσαμε τόσο πολύ, διότι όλη η ιδέα τους και ο τρόπος εικονοποίησής της ξεπερνά τα όρια του σινεμά της εποχής τους, φθάνοντάς το σε άλλο επίπεδο, συν του ότι επηρέασαν βαθύτατα μετέπειτα ταινίες. Στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν ταινίες, που ασχέτως αν κάποιες εξ αυτών έχουν χτίσει ένα καλτ στάτους (μιας και κάποιες ταινίες είναι τόσο κακές που καταλήγουν να είναι καλές), είναι τόσο κακές τεχνικά, σκηνοθετικά,

Οι συγγραφείς είναι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις για κινηματογραφική ανάλυση. Άνθρωποι που δημιουργούν τις δικές τους ιστορίες, τους δικούς τους κόσμους και είτε έρχονται αντιμέτωποι με τον κόσμο τους και την έννοια της δημιουργίας είτε με το το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Κάποιοι συγγραφείς είχαν αυξημένη φαντασία και βυθίστηκαν σε αυτή, άλλοι είχαν συγγραφικό μπλακ άουτ και προσπάθησαν εναγωνίως να βρουν έμπνευση, ενώ άλλοι είχαν να διαχειριστούν τους ανθρώπους της ζωής τους ή τους θαυμαστές τους. Οι ταινίες που ακολουθούν έχουν ως κεντρικό ήρωα κάποιον/κάποιαν συγγραφέα που είναι φανταστικό πρόσωπο, δεν είναι αληθινός συγγραφέας.    Shining  Ένα από τα αριστουργήματα του Stanley Kubrick, ενός σκηνοθέτη που η λιγότερο καλή ταινία του είναι απλώς πολύ καλή, είναι η Λάμψη (1980) με τον Jack Nicholson και την Shelley Duvall. Πολλές οι φήμες και οι θεωρίες τόσο για την υπόθεση όσο και για την διαδικασία γυρισμάτων του τελειομανούς σκηνοθέτη. Πηγή έμπνευσης το ομώνυμο βιβλίο του Stephen Ki

Το εξωτικό στοιχείο πάντα γοήτευε το αμερικάνικο και γενικά το δυτικό σινεμά. Και ένα από τα πιο εξωτικά στοιχεία στα οποία συχνά-πυκνά βλέπουμε σταρ του Χόλιγουντ, είναι οι ζούγκλες. Τους δίνει την ευκαιρία για περισσότερη δράση, ένταση, αδρεναλίνη, κίνδυνο και μαζί όμορφα τοπία, περίεργα μέρη, απαράμιλλης ομορφιάς αξιοθέατα και ωραίους/ωραίες ηθοποιούς με λίγα ρούχα και βρώμικους μέσα στις λάσπες. Πόσα άλλα όνειρα να εκπληρώσουν; Κάποιες φορές η ζούγκλα είναι απλώς ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας. Εμείς θα επικεντρωθούμε στις ταινίες που ο βασικός πυρήνας της πλοκής εκτυλίσσεται μέσα στην ζούγκλα.   Romancing the Stone (1984) Πριν τα Back to the Future, Forrest Gump και το Πολικό Εξπρές, ο Robert Zemeckis σκηνοθέτησε στην αρχή της καριέρας του το Κυνηγώντας το πράσινο διαμάντι, όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, με τους Michael Douglas, Kathleen Turner και Danny DeVito με τον Douglas να εκτελεί και χρέη παραγωγού. Μια κωμική περιπέτεια που ξαναέφερε στην μόδα και τις ταινίες στις ζούγκλε