PaulGougian

    Αφίσα του Γιώργου Βακιρτζή για το Roman Holiday (1953) με την Audrey Hepburn.    Η κινηματογραφική αφίσα ή πόστερ ή ντεκόρ, όπως το αποκαλούσαν παλιότερα στην Ελλάδα, αποτελεί το σήμα κατατεθέν μιας ταινίας. Ειδικά σε παλιότερες εποχές που δεν υπήρχαν τα τρέιλερ και τα teaser να δεις στο ίντερνετ ή στην τηλεόραση και να σε παρακινήσουν, η αφίσα ήταν η μόνη οπτική εντύπωση που είχες για την ταινία πριν την δεις στον κινηματογράφο. Συνεπώς δινόταν μεγάλη προσοχή σε αυτήν και δεν είναι τυχαίο που αρκετοί ζωγράφοι εργάστηκαν στον χώρο του κινηματογράφου με σκοπό να φιλοτεχνήσουν αφίσες για διάφορα σινεμά στο κέντρο κυρίως της Αθήνας. Κινηματογράφοι όπως το Ρεξ, το Παλλάς, το Τιτάνια, το Κοτοπούλη, το Αθήναιον, το Πάνθεον στολίζονταν κάθε βράδυ από τις γιγαντοαφίσες του Στέφανου Αλμαλιώτη, του Γιώργου Βακιρτζή, του Γιώργου Κουζούνη (και του αδερφού του, του Κώστα), του Σπύρου Βασιλείου, του Νικόλαου Ανδρεάκου, του Νίκου Νικολαΐδη, του Κώστα Γρηγοριάδη, του Γεράσιμου Τουλιάτου, του Βασίλ

      Αντώνης Μαλλιαράκης ή Antoine Mayo ή απλώς Mayo. Όπως και αν τον αποκαλέσεις, θα αναφέρεσαι σε μια ιδιάζουσα περίπτωση καλλιτέχνη που ασχολήθηκε τόσο με την ζωγραφική όσο και με τον κινηματογράφο και παρότι ελληνικής καταγωγής, παραμένει σχετικά άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Ο Αντώνης Μαλλιαράκης γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1905 στο Port-Said της Αιγύπτου από έλληνα πατέρα και γαλλίδα μητέρα. Ο πατέρας του, Γιάννης Μαλλιαράκης, ήταν μηχανικός που εργαζόταν στην διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ και έτσι είχε βρεθεί στην Αίγυπτο. Σχολείο πήγε στην Ισμαηλία και στην Αλεξάνδρεια. Το 1923 μετακομίζει για το Παρίσι, σε μια εποχή που παρέμενε η Μέκκα του καλλιτεχνικού κόσμου. Πολλοί εικαστικοί, συγγραφείς, ποιητές είχαν βρεθεί στην γαλλική πρωτεύουσα. Πολλά κινήματα του μοντερνισμού έχουν το κέντρο τους στο Παρίσι. Την επόμενη χρονιά της άφιξής του στην πόλη δημοσιεύεται το πρώτο (από τα τρία συνολικά) μανιφέστο του Σουρεαλισμού από τον αρχηγέτη του κινήματος, Andre Breron. Αρχικά πηγαί

        Και όμως υπάρχουν αρκετές ξενόγλωσσες ταινίες στις οποίες έχουν ακουστεί δημοφιλή στην χώρα μας ελληνικά τραγούδια, είτε σε κάποια σκηνή της ταινίας είτε ως soundtrack. Κάποια από αυτά τα ακούμε αυτούσια και κάποια άλλα σε επανεκτελέσεις. Όλα πάντως είναι αναπάντεχες επιλογές και μας ξάφνιασε που τα ακούσαμε. Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά. 1. Boy on a dolphin (1957) Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη αμερικανική παραγωγή που πραγματοποιεί γυρίσματα στην χώρα μας και συγκεκριμένα στο νησί της Ύδρας αλλά και με μερικά γυρίσματα στον κοντινό Πόρο, στην Ακρόπολη και στα Μετέωρα. Βασισμένη στο μυθιστόρημα Boy on a dolphin του David Divine, η ταινία αφηγείται την ιστορία της Υδραίας Φαίδρας, έναν ρόλο που ανέλαβε η μετέπειτα βραβευμένη με Όσκαρ ιταλίδα ηθοποιός Sophia Loren. Εκτός από την διάσημη ηθοποιό, έπαιζε επίσης ο Αλέξης Μινωτής, ενώ μέχρι σήμερα έχει μείνει ανεξίτηλη η σκηνή όπου η Loren τραγουδάει το Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη του Τάκη Μωράκη (μουσική) και της Δανάης Στρατηγ

    Κάθε καλοκαίρι στο θέατρο έχουν την τιμητική τους οι αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες  που ανεβαίνουν άλλοτε ανανεωμένες άλλοτε πιο παραδοσιακές. Άλλες τις βλέπουμε πολύ συχνά, όπως την Μήδεια του Ευριπίδη, την Αντιγόνη του Σοφοκλή, τον Οιδίποδα επί Κολωνώ, την Λυσιστράτη και τις Όρνιθες του Αριστοφάνη και άλλες λιγότερο όπως τους Πέρσες του Αισχύλου, την Άλκηστη του Ευριπίδη ή τις Νεφέλες του Αριστοφάνη. Δεν είναι όμως μόνο το θέατρο-ελληνικό και μη- που έχει προσπαθήσει πολλάκις να ανασυστήσει και ξανασυστήσει στο κοινό έργα της αρχαιοελληνικής δραματουργίας, αλλά και ο κινηματογράφος. Θα θυμηθούμε μερικές από τις σημαντικότερες κινηματογραφικές εκδοχές αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών, κάποιες πιο πιστές στο πρωτότυπο και άλλες πολύ πιο ελεύθερες. 1. Daughters of Destiny του Christian Jaque (1954) Γυναίκα και Πόλεμος ο ελληνικός τίτλος της γαλλοϊταλικής ταινίας του 1954. Μια ταινία που αποτελείται από τρία ξεχωριστά μέρα σκηνοθετημένα από διαφορετικούς ανθρώπους και με άλλους ηθοποι