PaulGougian

Edward Hopper, New York Movie, 1939, ελαιογραφία σε καμβά.   Όταν δεν είμαι σε διάθεση για να ζωγραφίσω, πηγαίνω να δω ταινίες για μια εβδομάδα ή και περισσότερο. Θα μπορούσα να έχω ζωγραφίσει περισσότερα, αν δεν αγαπούσα τις ταινίες τόσο πολύ.        Τι είναι το Hopperesque; Έτσι ονομάζεται η επίδραση που έχει ασκήσει ο αμερικανός ζωγράφος του 20ού αιώνα Edward Hopper (1882-1967) σε άλλες μορφές τέχνης, πέραν των εικαστικών, όπως η λογοτεχνία, το θέατρο και ο κινηματογράφος. Πράγματι, ο ρεαλιστής ζωγράφος ενός ιδιάζοντος αμερικανικού μοντερνισμού επηρέασε όχι μόνο την αισθητική αλλά και την ευρύτερη οπτική αντίληψη μεταγενέστερων δημιουργών. Από τον Andrew Wyeth (1917-2009) μέχρι τον Erci Fischl (γεν. 1948), πολλοί ζωγράφοι απέδωσαν με ρεαλιστική και παραστατική διάθεση τον κόσμο, ασκώντας παράλληλα κριτική σε αυτόν. Τα αστικά τοπία και οι μονήρεις άνθρωποι είναι πιθανόν το σήμα κατατεθέν του Hopper. Τοπία τα οποία στέκουν αενάως εκεί για να ανακαλυφθούν, παραδομένα στον χωροχρόνο. Άν

  Ο Paul Delvaux    Ο ζωγράφος Paul Delvaux γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1897 στο Wanze του Βελγίου. Από μικρός ενδιαφέρθηκε για την μουσική όπως και για τα βιβλία του Ιούλιου Βερν, τον οποίον διάβαζε μετά μανίας. Ενδιαφέρθηκε παράλληλα για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου. Σπούδασε στην Academia Royale des Beayx-Arts στις Βρυξέλλες. Κατά την δεκαετία του 1920 που ξεκίνησε η ζωγραφική του σταδιοδρομία, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την τοπιογραφία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και αρχές της επόμενης ήρθε σε επαφή με το έργο του Giorgio de Chirico, την λεγόμενη pittura metafisica (μεταφυσική ζωγραφική), τον προάγγελο του γαλλικού κινήματος του σουρεαλισμού. Ο Σουρεαλισμός βέβαια έφτασε και στο Βέλγιο αποκτώντας δύο σημαντικούς εκπροσώπους, τον Rene Magritte (1898-1967) και τον Paul Delvaux. Ο δεύτερος ωστόσο ήταν περιστασιακός θιασώτης του κινήματος και λιγότερο ένας ορκισμένος οπαδός του. Το έργο του μετεωρίζεται ανάμεσα στον μανιερισμό, στο μπαρόκ, στην μεταφυσική γλώσσα του De Ch

      Δεν υπάρχουν πολλά που να θέλει ένας σινεφίλ από ένα ντοκιμαντέρ. Αρκεί η φωνή του Stanley Kubrick να εκφράζει τις απόψεις του περί σινεμά και τις ιδέες του πίσω από τις ταινίες του και είσαι υπερπλήρης. Τα πιο πολλά ντοκιμαντέρ για την ζωή και το έργο σπουδαίων σκηνοθετών είτε αξιοποιεί αρχειακό υλικό, όπως σκηνές από συνεντεύξεις του δημιουργού ή φωτογραφίες είτε αναλώνεται σε παράθεση απόψεων σύγχρονων σκηνοθετών και ανθρώπων του χώρου σχετικά με το πόσο τους επηρέασε και πόσο σπουδαίος ηταν είτε τέλος επιδιώκει να ανιχνεύσει με κουτσομπολίστικη διάθεση πιο προσωπικές στιγμές του. Το Kubrick by Kubrick, μια ταινία του Greogory Monro, εξερευνά το σινεμά του μέσα από τα δικά του λόγια. Τι πάει να πει αυτό; Ότι ο λιγομίλητος σκηνοθέτης με τις ελάχιστες συνεντεύξεις και δημόσιες τοποθετήσεις, που απεχθανόταν να εμφανίζεται στην τηλεόραση, μιλάει στον γάλλο κριτικό κινηματογράφου Michel Ciment. Δεν εμπιστευόταν εύκολα δημοσιογράφους και ήταν φειδωλός στις απαντήσεις του. Στον Cimen