PaulGougian

  Ολοκληρώθηκε και φέτος το Φεστιβάλ των Καννών, ένα από τα σπουδαιότερα -αν όχι το σπουδαιότερο- φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο με νικητή για δεύτερη φορά τον σουηδό σκηνοθέτη της Ανωτέρας Βίας και του Τετραγώνου (για το οποίο το 2017 είχε κερδίσει το ίδιο βραβείο) Ruben Ostlud. Η νέα του ταινία είναι μια αντικαπιταλιστική σάτιρα της σημερινής κοινωνίας τοποθετημένη σε ένα πλοίο με καπετάνιο τον Woody Harrelson, ο οποίος όπως ανακοινώθηκε θα παίζει και στην επόμενη ταινία του. Το Triangle of sadness, όπως τιτλοφορείται, είναι μια κωμωδία που ξε(πε)ρνάει τα όρια φτάνοντας σε σουρεαλιστικά και σαρκαστικά μονοπάτια. Πέρσι το καλοκαίρι είχε πραγματοποιήσει γυρίσματα στην Ελλάδα για τις ανάγκες της ταινίας, ενώ στην συμπαραγωγή βρίσκεται και η ελληνική εταιρεία Heretic. Back to back επιτυχία για τον δημιουργό που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα με την ακριβώς επόμενη ταινία από την προηγούμενη που το είχε κερδίσει. Μπαίνει στο κλαμπ των εννιά πλέον σκηνοθετών που έχουν στο τσεπάκι τους ή στ

  Ο διάσημος χολιγουντιανός ηθοποιός κλείνει τον προσεχή Ιούλιο τα εξήντα του χρόνια, παραμένοντας αναλλοίωτος στον χρόνο τόσο εμφανισιακά όσο και ως διάθεση. Αλλά και το άστρο του  δεν φαίνεται να σβήνει ούτε καν να θαμπώνει παρά τις αλλαγές στο παγκόσμιο σκηνικό. Πλέον οι μεγάλοι σταρ του κινηματογράφου έχουν εκπέσει. Αλλά πριν από όλα, ας εξηγήσουμε τι εννοούμε big star στον κινηματογράφο; Σούπερ σταρ στον κινηματογράφο δεν είναι απλώς ένας ηθοποιός που είναι πολύ επιτυχημένος, έχει μια αξιοζήλευτη καριέρα, με πολλά βραβεία και εισπρακτικές επιτυχίες αλλά και πλούσιους μισθούς και μεγάλο φαν κλαμπ. Σούπερ σταρ είναι ο ηθοποιός που οι ταινίες του βασίζονται πάνω του, είναι προσωποκεντρικές, δεν υπάρχουν άλλοι πρωταγωνιστές αλλά είναι εκείνος και κάτι δευτερεύοντες χαρακτήρες, η ταινία δεν θα υπήρχε ίσως αν δεν έπαιζε ο συγκεκριμένος/συγκεκριμένη και το κοινό πηγαίνει και τις βλέπει μόνο και μόνο επειδή παίζει ο συγκεκριμένος ηθοποιός. Και φυσικά οι ταινίες του κάνουν μεγάλες επιτυχίε

Αστυνομική κωμωδία ή cop comedy στα αγγλικά -ή πιο συχνά buddy cop comedy μιας και συνήθως είναι ένα δίδυμο αστυνομικών- είναι αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν comedie policier. Αγαπητό είδος, ιδίως από τα 80s και μετά όταν άρχισε να αμφισβητείται εντονότερα η εξουσία και οι διάφορες εκδοχές της. Έτσι, οι αστυνομικοί δεν ήταν πλέον μόνο οι ικανοί και θαρραλέοι που θα εκπροσωπούσαν το Καλό έναντι του Κακού των εγκληματιών, σε ένα μανιχαϊστικό κόσμο, αλλά επειδή ζούμε σε ένα κόσμο του Ρασκόλνικοφ, και υπάρχουν πιο δαιδαλώδεις σχέσεις ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, στον εγκληματία και τον συνετό, στον θύτη και το θύμα, αρχίζει αυτό να αποτυπώνεται κωμικά με την καταβαράθρωση του μάτσο προτύπου μπάτσου. Είδος που αγαπήθηκε ιδιαίτερα τόσο στην Γαλλία όσο και στις ΗΠΑ.  Beverly Hills Cop (1984) Δύο χρόνια πριν, το 1982, είχε παίξει για πρώτη φορά σε πρωταγωνιστικό κινηματογραφικό ρόλο και για πρώτη φορά στο είδος του buddy cop movie, στο 48 Hrs. Το 1984 έρχεται μια από τις πρώτες του μεγάλες επιτ

  Οποιαδήποτε μορφή του θεάματος είναι για αυτόν μια οπτική πανδαισία, μια πρόκληση, και μια πηγή έμπνευσης. Στην τέχνη του δεν στέκεται στην μαγεία, την οπτική απάτη, την οφθαλμαπάτη, ή στο ανύπαρκτο. Η διεισδυτική ματιά του, του επιτρέπει να δει και να αντιληφθεί πράγματα που τον οδηγούν να συλλάβει αυτό που οι άλλοι δεν είναι μυημένοι να δούνε...Στο μυαλό του υπάρχει σαφής παραλληλισμός μεταξύ ζωγραφικής και κινηματογράφου, δεδομένου ότι ο ίδιος θεωρεί ότι το ένα είναι διαφορετικό από το άλλο, αλλά και συμβατά ώστε να δημιουργήσει έναν κόσμο ψευδαισθήσεων που μπορεί να υπάρχει μόνο σε μια διάσταση, αυτή της δικής του. Jean-Paul Scarpitta Ο Κωνσταντίνος Ταβουλάρης, γνωστός διεθνώς ως Dean Tavoularis, γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1932 στο Lowell της Μασαχουσέτης από έλληνες μετανάστες. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στο Λος Άντζελες, μέσα δηλαδή στην Μέκκα του αμερικανικού σινεμά, το Χόλιγουντ. Εκεί είχε καφετέρια ο πατέρας του και βασικός πελάτης του ήταν η εταιρεία παραγωγής