PaulGougian

   Το 2021 έφτασε αισίως στο τέλος. Με πολλές δυσκολίες, με πολλές απώλειες μιας και ακόμα βρισκόμαστε υπό καθεστώς πανδημίας και με τον κινηματογράφο να προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί. Φέτος είδαμε πληθώρα ταινιών, με αρκετές από αυτές να ήταν προγραμματισμένες για πέρσι αλλά εξαιτίας των συνθηκών δεν κατάφεραν το 2020 να παιχτούν στα σινεμά και έτσι είδαμε και περσινές και φετινές ταινίες. Καλό σινεμά; Σίγουρα, ήταν μια καλή κινηματογραφική χρονιά για όλα τα γούστα και αυτό είναι παρήγορο. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούν να βγαίνουν ωραίες ταινίες. Το Βερολίνο έδωσε την αρκούδα του στο Ατυχές Πορνό του ρουμάνου σκηνοθέτη Radu Jude. Τα Όσκαρ τον Απρίλιο του 2021 βράβευσαν το Nomadland και την Chloe Zhao, μια ταινία που την είχα βάλει στην περσινή λίστα καθώς είχε ήδη παιχτεί πέρσι σε φεστιβάλ, ασχέτως αν επισήμως βγήκε φέτος για ευρεία κατανάλωση. Οι Κάννες βράβευσαν την Julia Ducournau για το αμφιλεγόμενο Titane, μια ταινία που δεν κατάφερε να μπει στην λίστα για το Όσκαρ

    Τα Χριστούγεννα έφτασαν και μαζί τους ήρθε η πιο όμορφη περίοδος του χρόνου, όπως λέει και το σχετικό άσμα. Μπορεί όχι για όλους, αλλά για μένα συγκεκριμένα πάντα θα είναι η ωραιότερη περίοδος, που θα περιμένω καρτερικά. Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, χριστουγεννιάτικες ταινίες, μελομακάρονα και κουραμπιέδες, τρίγωνα, κρύο έξω, ζεστασιά μέσα, χειμωνιάτικα ρούχα, ξεκούραση για λίγες μέρες, βόλτες σε στολισμένα μέρη, μάζεμα της οικογένειας, φαγητά, όλα αυτά και πολλά άλλα σημαίνουν Χριστούγεννα. Α και φυσικά Home Alone! Δεν είναι όμως το ζιζάνιο παιδί που μένει μόνο σπίτι του και ταλαιπωρεί με επιμονή και υπομονή τους επίδοξους ληστές αλλά και άλλες ταινίες που λίγο-πολύ έχουμε ταυτίσει και συνδέσει με τις εορτές των Χριστουγέννων και πολλοί από εμάς επιστρέφουμε σε αυτές και μαζί τους νιώθουμε πως η ζωή είναι ωραία! Για κάθε ταινία ακολουθούν κάποια fun facts.  It's A Wonderful Life (1946) Σκηνοθεσία Frank Capra, βασισμένο στο βιβλίο The Greatest Gift του Philip van Doren Stern, π

   Κ άποτε και οι σκηνοθέτες υπήρξαν παιδιά. Και ορισμένοι εξ αυτών δεν δίστασαν να μας αναδείξουν τις στιγμές που βίωσαν ως παιδιά στην μεγάλη οθόνη επαναφέροντας τις παιδικές τους αναμνήσεις, άλλοτε αρκετά κοντά σε αυτό που πράγματι βίωσαν και άλλοτε με έντονα μυθοπλαστικά στοιχεία. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα παρατηρούμε αρκετές ταινίες που βασίζονται στην παιδική ηλικία των ίδιων των σκηνοθετών τους, σαν να στράφηκαν στα δικά τους βιώματα και μέσω αυτών να μας παρουσιάσουν άλλοτε πιο δραματικές και άλλοτε πιο κωμικές ιστορίες ενηλικίωσης. Με αφορμή το The Hand of God του Paolo Sorrentino που βγήκε στις ελληνικές αίθουσες και από 15 Δεκεμβρίου είναι διαθέσιμο στο Netflix, ας θυμηθούμε κάποιες πρόσφατες αλλά και κάποιες παλαιότερες ταινίες βασισμένες στην παιδική ηλικία των σκηνοθετών τους και ας δούμε πώς περίπου ήταν και δρούσαν πριν γίνουν κορυφαίοι σκηνοθέτες.  Alejandro G. Inarritu Bardo, False Chronicles of a Handful of Truths Ένας ακόμα μικρός τίτλος από τον μεξικανό auteur κα