PaulGougian

  Σήμερα, 30/7. είναι η Παγκόσμια Μέρα Φιλίας και μια αφορμή να θυμηθούμε μερικές ταινίες που μίλησαν μέσα στις καρδιές μας για την δύναμη της φιλίας, την πολυπλοκότητα, την αγάπη, τον σχεδόν έρωτα που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται αληθινά αλλά και το τέλος μιας σχέσης, την πικρία και το βάλτωμα. Το σινεμά άλλωστε είναι μια τέχνη-ευκαιρία για κοινωνικοποίηση. Είναι από αυτές τις εξόδους που άνετα μπορείς να κάνεις και μόνος σου και να περάσεις καλά αλλά και με παρέα και να περάσεις ακόμα καλύτερα συζητώντας αυτό που είδες, συμφωνώντας, διαφωνώντας, γελώντας. Είναι μια αφορμή για σύνδεση, μια ευκαιρία δύο καρδιές να βρεθούν σε ένα κοινό -φιλμικό- σώμα. Άλλωστε, όπως έχει πει και ο συγγραφέας της Νάρνια C.S. Lewis "Η φιλία γεννιέται την στιγμή εκείνη που ένα άτομο λέει σε ένα άλλο, Τι; και εσύ; Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ". E. T. the Extra-Terrestial (1982) Σε μια από τις πρώτες του μεγάλες επιτυχίες, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ στήνει μια αλλιώτικη ιστο...

  Ο ιταλικός κινηματογράφος έχει μακρά παράδοση στην τέχνη του κινηματογράφου, έχοντας βγάλει μερικές από τις σπουδαιότερες ταινίες του 20ού αιώνα και φυσικά αλησμόνητους σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Και μέσα στον 21ο αιώνα εξακολουθεί να απασχολεί ανά διαστήματα, άλλοτε με μερικές ενδιαφέρουσες arthouse επιλογές που βραβεύονται σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο και άλλοτε με εμπορικές κωμωδίες που διασκεδάζουν το ιταλικό, ελληνικό αλλά και απανταχού κοινό στα θερινά σινεμά τα καλοκαίρια. Κάτι που όμως δεν έχει η Ελλάδα και έχει η Ιταλία, είναι η παράδοση του να παρακολουθεί τις εγχώριες παραγωγές ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Στην Ελλάδα, αν εξαιρέσουμε την εποχή της Φίνος Φιλμ, και ένα διάστημα από το 1999 έως το 2007 που κυκλοφόρησαν μερικές από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες (Safe Sex, Πολίτικη Κουζίνα, El Greco) με εισιτήρια άνω του ενός εκατομμυρίου, κατά τα άλλα σπάνια θα κάνει επιτυχία μια ελληνική παραγωγή, με πρόσφατες εξαιρέσεις την Ευτυχία και την Φόνισσα, που βέβαια είναι επι...