PaulGougian

Το Παράλογο είναι ένα στοιχείο που συχνά συναντάται στην τέχνη, είτε πρόκειται για εικαστικές τέχνες, είτε για λογοτεχνία είτε για κινηματογράφο. Περισσότερο από όλα όμως συνδέθηκε με το θέατρο μιας και δημιουργήθηκε ολόκληρη τάση που έμεινε γνωστή ως Θέατρο του Παραλόγου (Le Theatre de l' Absurde). Ο όρος δημιουργήθηκε από τον κριτικό Μάρτιν Έσλιν το 1962 για μια σειρά κυρίως ευρωπαίων συγγραφέων των δεκαετιών 1940, 1950 και 1960, ανάμεσα στους οποίους συναντάμε τους Ευγένιο Ιονέσκο, Σάμιουελ Μπέκετ και Ζαν Ζενέ. Η επιρροή του Έσλιν ως προς τον όρο είναι ο Άλμπερ Καμύ και ο Μύθος του Σισύφου. Το παράλογο έγκειται στην συνειδητοποίηση ότι η ζωή δεν έχει νόημα και έτσι και οι πράξεις ξεφεύγουν από τους κανόνες της ορθολογικής δομής. Άλλωστε, επιρροή στην τέχνη του Παραλόγου μπορεί να θεωρηθεί ο Ντανταϊσμός, ένα κίνημα άναρχο και ριζοσπαστικό τόσο στην ποίηση όσο και στις εικαστικές τέχνες. Βασικά στοιχεία της τάσης αυτής είναι η σάτιρα, το μαύρο χιούμορ, η ειρωνεία, η απουσία εμφανο...

Το χρώμα δεν υπήρχε από την πρώτη στιγμή στον κινηματογράφο. Μια τέχνη που γεννήθηκε το 1895 πέρασε τα πρώτα της χρόνια μέσα στο ασπρόμαυρο μέχρι να ερθει το έγχρωμο φιλμ. Για την ακρίβεια χρώμα  μπορούσε να μπει εξ αρχής αλλά ήταν δύσκολο μιας και έπρεπε το φιλμ να βάφεται στο χέρι και έτσι δεν αξιοποιήθηκε παρά ελάχιστα. Την δεκαετία του 1930 πλέον το χρώμα αρχίζει να εισέρχεται στην κινηματογραφική βιομηχανία και ιδιαίτερα στο Χόλιγουντ. Μια πρώιμη μέθοδος ήταν η Technicolor που τελειοποιήθηκε το 1941 αλλά δυσκόλευε καθώς ήταν περίπλοκος ο διαχωρισμός των χρωμάτων. Ως πρώτη έγχρωμη μεγάλου μήκους ταινία θεωρείται η Becky Sharp (1935) του Rouben Mamoulian. Από την δεκαετία του 1940 το έγχρωμο φιλμ έγινε πλέον διαδεδομένο και πλέον μόνο λόγω αισθητικής/καλλιτεχνικής επιλογής μπορεί να δούμε κάποια ασπρόμαυρη ταινία. Το χρώμα επίσης φέρει την δική του αισθητική αλλά και τον δικό του συμβολισμό, μιας και πολλές φορές σημαίνουν πράγματα ή φανερώνουν αισθήματα και σκέψεις. Υπάρχουν κα...

Οι κασκαντέρ είναι ένας κινηματογραφικός επαγγελματικός κλάδος παραγνωρισμένος μέσα στα χρόνια, παρότι έχουν προσφέρει πολύ σημαντικό έργο ειδικά στις μεγάλες κινηματογραφικές βιομηχανίες, όπως το Χόλιγουντ ή το Μπόλιγουντ. Πολλές ταινίες δράσης βασίζονται κυρίως στους επιτυχημένους stuntmen που έχουν, ενώ φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις τύπου Tom Cruise που δεν τους χρειάζονται. Τα τελευταία χρόνια έχει πέσει στο τραπέζι να μπει στα Όσκαρ και κατηγορία για καλύτερη ομάδα κασκαντέρ σε ταινία και ίσως κάποια στιγμή γίνει μιας και επιτέλους αναγνωρίστηκε το καλύτερο κάστινγκ και από τα επόμενα Όσκαρ του 2025 θα προστεθεί.  Παρότι έχουν υπάρξει πολύ σημαντικοί για τον κινηματογράφο, λίγες ταινίες τους ανέδειξαν σε πρωταγωνιστές, σε κεντρικούς χαρακτήρες της πλοκής τους και πολλές από αυτές τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, υπάρχουν και εξαιρέσεις τις περασμένες δεκαετίες που ίσως δεν θυμόμαστε και είναι ευκαιρία να τις γνωρίσουμε. I'm Still Alive (1940)  Πολύ νωρίς, πριν καν αρχίσ...