PaulGougian

        Τα Άγρια Αγόρια (Les Garcons Sauvages) παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας στις 4 Σεπτεμβρίου 2017 και οι θεατές που θα είχαν την θεά Τύχη με το μέρος τους και θα το παρακολούθησαν πρέπει να ένιωσαν ένα αντίστοιχο συναίσθημα με εκείνο των πρώτων θεατών του Ανδαλουσιανού Σκύλου ή της Χρυσής Εποχής του Luis Bunuel και του Salvador Dali το 1929 και 1930 αντίστοιχα. Δεν είναι διόλου τυχαία η σύγκριση μιας και τα άγρια αγόρια του γάλλου σκηνοθέτη Bertrand Mandico στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα σε ταινία μεγάλου μήκους διαθέτει ανάλογη σουρεαλιστική αύρα και ονειρική διάθεση, χωρίς ωστόσο την εγγενή διάθεση των δύο προαναφερθέντων ισπανών καλλιτεχνών να σοκάρουν, μιας και το δημιούργημα του Mandico, ένα πραγματικό έργο τέχνης, από αυτά που μας υπενθυμίζουν ότι ο κινηματογράφος είναι η έβδομη τέχνη και όχι (μόνο) ένα λούνα παρκ διασκέδασης, που θα λεγε και ο Scorsese, δεν έχει προβοκατόρικο σκοπό, ασχέτως αν χτυπά ασυστόλως ...

    Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρώτη προβολή του Eyes Wide Shut ή Μάτια ερμητικά κλειστά ελληνιστί. Ήταν 16 Ιουλίου 1999 όταν προβλήθηκε πρώτη φορά στις ΗΠΑ και το σοκ ήταν μεγάλο. Δεν είναι απλώς μια ταινία. Είναι το κύκνειο άσμα μιας αξιοζήλευτης φιλμογραφίας ενός τεράστιου, σχεδόν μυθικού, σκηνοθέτη, του Stanley Kubrick. Αν έπρεπε να απαντήσεις στην ερώτηση ποιος είναι ο σπουδαιότερος αμερικανός σκηνοθέτης που υπήρξε ποτέ, ο Kubrick είναι η άμεση απάντηση. Όχι ότι δεν υπήρξαν και άλλοι. Θα ήταν ιεροσυλία να προσπεράσεις έτσι απλά τον Orson Welles ή τον Griffith. Ο Kubrick ένα χρόνο πριν φύγει από την ζωή, το 1998, παραλαμβάνει βραβείο από την Ένωση Σκηνοθετών με το όνομα Griffith, προς τιμήν ενός από τους κτίστες του κινηματογράφου όπως τον ξέρουμε, ή τον ξέραμε. Ο λόγος όμως που ο γεννημένος στην Αμερική, αλλά με τα τελευταία τριάντα χρόνια από την ζωή του να ζει μόνιμα στην Αγγλία, σκηνοθέτης είναι η αυτόματη απάντηση είναι διότι κανείς άλλος δεν πέρασε...