Οσκαρικά αποτελέσματα!
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας μικρού και μεγάλου μήκους
Νικητές: Nomadland-Chloe Zhao, Frances McDormand, Mollye Asher, Dan Janvey, Peter Speats,
Two Distant Strangers-Travor Fee, Martin Desmond Roe (μικρού μήκους)
Τελικά η καλύτερη ταινία κατάφερε να πάει στα χέρια του αριστοτεχνικού και υπέροχου Nomadland. Νικήτρια η Zhao ως παραγωγός, φεύγει με δύο προσωπικά Όσκαρ από την τελετή απονομής, ενώ η McDormand κερδίζει και εκείνη ως παραγωγός. Δεν έγινε η ανατροπή, δεν κέρδισε κάποια άλλη ταινία για να μοιραστούν τα βραβεία σκηνοθεσίας και ταινίας. Και τα δύο κατέληξαν δίκαια στα χέρια του Nomadland. Το παράδοξο της βραδιάς είναι ότι το Όσκαρ καλύτερης ταινίας δεν απονεμήθηκε τελευταίο, όπως πάντα, μιας και με αυτό κλείνει η βραδιά, αλλά τρίτο από το τέλος, ακολουθώντας το Α' Ανδρικού και Α΄ Γυναικείου Ρόλου, λόγω προφανώς της ανυπομονησίας πολλών για το ποιοι θα τα κερδίσουν. Η τελευταία φορά που συνέβη αυτό είναι το 1972, όταν μετά το Όσκαρ καλύτερης ταινίας δόθηκε το τιμητικό Όσκαρ στον Τσάρλι Τσάπλιν. Μια πολύ όμορφη ταινία που είναι διαθέσιμη στο Netflix κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους. Πρόκειται για μια χιλιοστή επανάληψη του μοτίβου της Μέρας της Μαρμότας, αλλά για πρώτη φορά χρησιμοποιείται τόσο ευφάνταστα και τόσο εύστοχα, σε μια απόλυτα κοινωνικοπολιτική ταινία, που χρησιμοποιεί αυτή την επαναληψιμότητα της μέρας για να καταδείξει την βία στην οποία υπόκεινται οι μαύροι στις ΗΠΑ κυρίως από τους αστυνομικούς αλλά και γενικότερα. Ήταν η προσωπική αγαπημένη μου στην εν λόγω κατηγορία. Ο Travor Fee είναι ο πρώτος μαύρος που κερδίζει στην εν λόγω κατηγορία.
Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Νικήτρια: Chloe Zhao-Nomadland
Δίκαια επικράτησε η Chloe Zhao, έχοντας απέναντι της τους Emerald Fennell, David Fincher, Lee Isaac Chung και Thomas Vinterberg. Είναι η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία των Όσκαρ που κερδίζει βραβείο σκηνοθεσίας, έπειτα από την Kathryn Bigelow το 2009, και η πρώτη μη λευκή γυναίκα που το κατορθώνει. Προσωπική αγαπημένη η Chloe Zhao για ένα ποιητικά και λυρικά ρεαλιστικό σινεμά, ή ρεαλιστικά ποιητικό και λυρικό. Όπως και να το δεις, ο μόνος δρόμος της είναι η αλήθεια της. Για την ιστορία οι Zhao και Fennell που ήταν συνυποψήφιες, είναι η 6η και 7η γυναίκα που προτείνεται για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Επίσης, η Zhao είναι η μόνη γυναίκα στην ιστορία του θεσμού που προτείνεται για τέσσερα Όσκαρ στην ίδια τελετή. Είναι υποψήφια ως παραγωγός στο Καλύτερη Ταινία, ως σκηνοθέτης, ως μοντέρ και ως σεναριογράφος.
Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου και Διασκευασμένου Σεναρίου
Νικητές: Florian Zeller και Christopher Hampton-The Father για διασκευασμένο
Emerald Fennell-Promising Young Woman για πρωτότυπο
Στο διασκευασμένο σενάριο τελικά κατάφερε και επικράτησε (δίκαια αν με ρωτάτε) το The Father έναντι του φαβορί Nomadland. Το Nomadland ναι μεν είναι μια εξαιρετική ταινία που βασίζεται σε βιβλίο, όμως δεν είναι μια ταινία σεναρίου. Αντίθετα, το The Father, που βασίζεται στο θεατρικό έργο του σκηνοθέτη, Le Pere (Ο Πατέρας), είναι και μια ταινία σεναρίου. Νικητές ο πρώτη φορά υποψήφιος και νικητής Florian Zeller, σημαντικός θεατρικός συγγραφέας, που ετοιμάζει να μεταφέρει στο σινεμά και άλλο θεατρικό του έργο και ο νικητής πριν από 33 χρόνια, το 1988, για το Dangerous Liaisons του Stephen Frears. Έκτοτε είχε προταθεί μόνο άλλη μια φορά, για το Atonement. Στο πρωτότυπο σενάριο κέρδισε το φαβορί, που είχε σαρώσει τα βραβεία, η Fennell. Υπήρξε μια αμφιβολία μήπως κέρδιζε ο Aaron Sorkin αλλά ευτυχώς δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Το Promising Young Woman είναι από τις πιο φρέσκιες και επίκαιρες ταινίες των Όσκαρ και αξίζει την επιβράβευση. Είναι η δεύτερη γυναίκα που το κερδίσει ως μονάδα και όχι ως μέλος συγγραφικής ομάδας μετά την Diablo Cody για το Juno.
Όσκαρ Α' και Β' Ανδρικού Ρόλου
Anthony Hopkins-The Father και Daniel Kaluuya-Judas and the Black Messiah
Ναιιιιιιιιι. Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη. Η πραγματικά καλύτερη ερμηνεία της χρονιάς, μια από τις καλύτερες στην φιλμογραφία του και μια από τις καλύτερες του έως τώρα 21ου αιώνα, εκείνη του Anthony Hopkins στο The Father, κέρδισε το βραβείο, έναντι της απλώς καλής ερμηνείας του αδικοχαμένου Chadwick Boseman. Ακόμα άλλες δύο ερμηνείες, του Gary Oldman και του Riz Ahmed ήταν καλύτερες από του Boseman. Ευτυχώς δεν στάθηκαν σε συναισθηματισμούς και έτσι ο Hopkins πήρε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του και έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία νικητής στον Α΄ Ανδρικό Ρόλο, περνώντας τον Henry Fonda για το On Golden Pond, αλλά και ο γηραιότερος ηθοποιός που κερδίζει Όσκαρ, ξεπερνώντας τον Christopher Plummer (82 ετών). Είχε κερδίσει μόνο το BAFTA, κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά στη συγκεκριμένη κατηγορία. Για την ιστορία, η Tilda Swinton είχε κερδίσει Β΄ Γυναικείου μόνο με το BAFTA, όπως και η Penelope Cruz για το Β΄ Γυναικείο. Το βραβείο το κέρδισε 30 χρόνια μετά το πρώτο, για την Σιωπή των Αμνών (1991). Στον Β΄ Ανδρικό Ρόλο επικράτησε άνετα ο Kaluuya καθώς ήταν το ακλόνητο και δίκαιο φαβορί. Πήρε σχεδόν ό,τι βραβείο υπήρχε για τον ρόλο αυτό και έτσι κατάφερε να κερδίσει το Όσκαρ, στη πρώτη του υποψηφιότητα για Β΄ Ανδρικό και δεύτερη γενικά, έπειτα από την υποψηφιότητα για Α΄ Ανδρικό για το Get Out το 2017.
Όσκαρ Α' και Β' Γυναικείου Ρόλου
Νικητές: Frances McDormand-Nomadland και Youn Yuh-jung-Minari
Στον Α΄ Γυναικείο Ρόλο ήταν το πεδίο των μαχών, μια από τις πιο δύσκολες μάχες που έχουμε παρακολουθήσει με πέντε εξαιρετικές υποψήφιες, εκ των οποίων τέσσερις διαφορετικές πήραν τα τέσσερα προοσκαρικά βραβεία (SAG, Critic's Choice Awards, BAFTA και Χρυσές Σφαίρες) με την Kirby να είναι η μόνη που δεν κέρδισε κάτι, πέρα βέβαια από το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας. Πολλές οι πιθανότητες και οι εικασίες. Τελικά το πήρε και εδώ εκείνη που κέρδισε BAFTA και τίποτα από τα υπόλοιπα. Πολλοί κακώς υποτίμησαν τα BAFTA, τα οποία είχαν να πέσουν έξω στον Α΄ Ανδρικό από το 2013 και στον Α΄ Γυναικείο από το 2012, ενώ είχαν να πέσουν έξω και στα δύο ταυτόχρονα από το 2009, οπότε δύσκολα θα έχανε και η McDormand και ο Hopkins, αν και πολλοί μέχρι τελευταία στιγμή το πίστευαν. Η ηθοποιός μπαίνει στην εκλεκτή παρέα εκείνων των λίγων ηθοποιών που έχουν πάρει τρία Όσκαρ ερμηνείας. Από γυναίκες είναι μόνο η Meryl Streep και η Ingrid Bergman. Ωστόσο είναι η μόνη που και τα τρία Όσκαρ είναι Α΄ Γυναικείου Ρόλου, με τις άλλες δύο να έχουν δύο Α΄ και ένα Β΄. Ένα ακόμα της λείπει για να φτάσει το ρεκόρ της Katharine Hepburn με τα τέσσερα Όσκαρ Α΄ Γυναικείου. Το οποίο τέταρτο το είχε πάρει ούσα μεγάλη και νικώντας φαβορί, όπως έκανε στο τρίτο της η McDormand. Επίσης σημαντικό, ότι έχει προταθεί τρεις φορές για Α΄ Γυναικείο και τα κέρδισε και τα τρία (έχει προταθεί και δύο φορές για Β΄ Γυναικείο). Τελικά στον Β΄ Γυναικείο επικράτησε το πιο πρόσφατο φαβορί. Αρχικά φαβορί ήταν η Maria Bakalova για το Borat 2, μετά ακούστηκε λίγο και η Glenn Close για την ανεκδιήγητη ταινία του Ron Howard, αλλά το τελευταίο διάστημα, και έπειτα από την νίκη στα SAG, θεωρήθηκε σίγουρο ότι θα το πάρει η κορεάτισα ηθοποιός που υποδύεται την γιαγιά στο Minari. Μια σπουδαία ηθοποιός στην Νότια Κορέα που τώρα αναγνωρίζεται διεθνώς. Είναι η πρώτη κορεάτισα που κερδίζει Όσκαρ ερμηνείας.
Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ-Διεύθυνση Φωτογραφίας-Σχεδιασμού Παραγωγής-Μακιγιάζ και Κοστούμια
Νικητές: Μοντάζ-Sound of Metal-Mikkel E.G. Nielsen
Φωτογραφία-Mank-Erik Messerschmidt
Μακιγιάζ/Κομμώσεις-Ma Rainey's Black Bottom (Sergio Lopez-Rivera, Mia Neal, Jamika Wilson)
Κοστούμια-Ann Roth-Ma Rainey's Black Bottom
Σχεδιασμός Παραγωγής-Mank-Donald Graham Burt
Το μοντάζ κατέληξε εύκολα στο Sound of Metal που ήταν και το φαβορί. Υπήρχε βέβαια και η Zhao που το απειλούσε με το Nomadland αλλά δίκαια πήγε στο πολύ καλό και σπρινταριστό μοντάζ του Sound. Η Φωτογραφία δεν κατέληξε στο φαβορί αλλά στον δίκαιο νικητή, στο Manl. Αν και πήρε το βραβείο της ένωσης φωτογράφων, πολλοί είχαν θεωρήσει ότι θα πήγαινε στο Nomadland. Πραγματικός νικητής όμως είναι το Mank, μια αριστουργηματική και υποτιμημένη ταινία που προτάθηκε για δέκα Όσκαρ και έφυγε με δύο, αλλά την φωτογραφία της δεν μπορείς να την αγνοήσεις, αυτό το ασπρόμαυρο που ευθέως παραπέμπει στην εποχή του Πολίτη Κέιν. Για την ιστορία να πούμε ότι το Mank κέρδισε περισσότερα Όσκαρ από τον Πολίτη Κέιν (Mank=2, Πολίτης Κέιν=1). Επίσης, ο σχεδιασμός παραγωγής ή καλλιτεχνική διεύθυνση πήγε στο σιγουράκι, στο Mank. Τα Μακιγιάζ/Κομμώσεις και τα Κοστούμια κατέληξαν στην ομάδα του Ma Raineys του Netflix. Για την ιστορία να πούμε ότι οι Mia Neal και Jamika Wilson είναι οι πρώτες μαύρες γυναίκες που προτείνονται και άρα οι πρώτες που κερδίζουν στην κατηγορία του Μακιγιάζ/Κομμώσεις.
Όσκαρ Καλύτερου Ήχου-Καλύτερου Τραγουδιού-Καλύτερης Μουσικής-Καλύτερα Εφέ
Νικητές: Καλύτερου Ήχου-Sound of Metal-Jaime Baksht, Nicolas Becker, Philip Bladh, Carlos Cortes, Michelle Couttolenc
Εφέ-Tenet-Scott R. Fisher, Andrew Jackson, David Lee, Andrew Lockley
Μουσική-Soul-Trent Reznor, Atticus Ross, Jon Batiste
Τραγούδι-Fight For You από το Judas and the Black Messiah-Μουσική και στίχοι: D'Mile, H.E.R., Tiara Thomas
Τόσο ο καλύτερος ήχος που πήγε στην πολύ καλή δουλειά που έγινε στο Sound of Metal, όσο και τα Εφέ στο Tenet, αλλά και η Μουσική στο animation της Pixar, Soul, το οποίο έφυγε με 2 Όσκαρ, πήγαν στα φαβορί. Το τραγούδι όμως δεν πήγε, όπως πιστευόταν, στο One Night in Miami αλλά στο Judas and the Black Messiah, φεύγοντας και αυτή η ταινία με δύο Όσκαρ.
Όσκαρ Καλύτερου Animation μεγάλου και μικρού μήκους-Καλύτερου Ντοκιμαντέρ μεγάλου και μικρού μήκους
Νικητές: Soul-Pete Docter και Dana Murray (animation)
If Anything Happens I Love You-Michael Govier Will McCormack (μικρού μήκους)
My Octopus Teacher-Pippa Ehrich, Craig Foster, James Reed (ντοκιμαντέρ)
Collette-Alice Doyard, Anthony Giacchino (μικρού μήκους ντοκιμαντέρ)
Στο Animation τα βραβεία πήγαν δίκαια στο εξαιρετικό Soul της Pixar, που απλώς ξέρει να κάνει ταινίες με συγκίνηση και ειλικρινά συναισθήματα. Εξαιρετικό και το Wolfwalker, αλλά η Pixar έχει παράδοση. Αριστουργηματικό και βαθιά συγκινητικό το If Anythinh Happens I Love You. Προκαλώ κάποιον να μην συγκινηθεί ή κλάψει. Είναι διαθέσιμο στο Netflix και κέρδισε Όσκαρ κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Το Ντοκιμαντέρ πήγε το μικρού μήκους στο φαβορί Collette και το μεγάλου μήκους στο άδικο φαβορί My Octopus Teacher, το οποίο ναι μεν καλό και συναισθηματικό, αλλά σαν National Geographic, ή ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ και στον ΣΚΑΙ. Άξιζε και το ρουμάνικο Collective που προτάθηκε και για Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας και δεν πήρε κανένα, όπως πέρσι το Honeyland, και το επίκαιρο και κοινωνικό Time και το Crip Camp και το όχι φαβορί αλλά προσωπικό αγαπημένο The Mole Agent, που ήταν και η πρόταση της Χιλής για το διεθνές, μπήκε στην αρχική 15άδα, αλλά όχι στην τελική πεντάδα.
Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας
Νικήτρια: Another Round-Thomas Vinterberg (Δανία)
Αναμενόμενος νικητής το Anouther Round του δανού σκηνοθέτη Thomas Vinterberg, που είχε σαρώσει και στα βραβεία της ευρωπαϊκής ακαδημίας. Δυνατοί αντίπαλοι το Quo Vadis, Aida? και το Collective, αλλά δεν τα κατάφεραν. Με αυτή την νίκη, η Δανία φτάνει τις τέσσερις νίκες στο Όσκαρ πρώην ξενόγλωσσης και νυν διεθνούς ταινίας και φτάνει την τρίτη θέση στις χώρες με τις περισσότερες νίκες, μαζί με την Ισπανία και την Ιαπωνία που έχουν επίσης τέσσερις νίκες και πίσω από την Γαλλία που έχει δώδεκα και την Ιταλία που έχει δεκατέσσερις.
Τι έγινε λοιπόν φέτος; Το Nomadland έφυγε με τρία Όσκαρ, σχετικά λίγα για την καλύτερη ταινία της χρονιάς, αλλά έχουν φύγει και με δύο στο παρελθόν (βλ. Spotlight). Κέρδισε Ταινία, Σκηνοθεσία και Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Από εκεί και πέρα έχουμε μια σειρά από ταινίες που πήραν δύο Όσκαρ, ανάμεσα τους το The Father (A' Ανδρικού και Διασκευασμένο Σενάριο), Judas and the Black Messiah (Β΄ Ανδρικού και Τραγούδι), Mank που είχε και τις περισσότερες υποψηφιότητες (10) αλλά έφυγε με δύο (Φωτογραφία και Καλλιτεχνική Διεύθυνση), Ma Rainey's Black Bottom (Κοστούμια και Μακιζιάζ/Κομμώσεις), Soul (Κινούμενα Σχέδια και Μουσική) και Sound of Metal (Ήχου και Μοντάζ). Έξι ταινίες πήραν από δύο. Είχαμε στην ουσία μια ταινία με 10 υποψηφιότητες, το Mank, και έξι ταινίες με έξι υποψηφιότητες και καταλήξαμε με μια ταινία νικήτρια με τρία βραβεία και πάλι έξι ταινίες να έπονται με δύο νίκες. Αδικημένη της βραδιάς το Promising Young Woman που έφυγε μόνο με πρωτότυπο σενάριο. Με ένα Όσκαρ έφυγε δικαίως το Minari (Β' Γυναικείου Ρόλου), το Another Round (διεθνές), το My Octopus Teacher (ντοκιμαντέρ), το Collette (ντοκιμαντέρ μικρού μήκους), το If Anything Happens I Love You (animation μικρού μήκους), το Tenet (εφέ). Με άδεια χέρια έφυγε το The Trial έχοντας έξι υποψηφιότητες, οπότε είναι και η πιο βαριά αν και δίκαιη ήττα. Με άδεια χέρια και το One Night in Miami, αν και μόνο το τραγούδι είχε να ελπίζει, όπως και το Collective που δεν επικράτησε ούτε στο ντοκιμαντέρ ούτε στο διεθνές. Επίσης, ο Borat έφυγε με άδεια χέρια αν και είχε μόνο δύο υποψηφιότητες, ωστόσο είχε ελπίδες και για τα δύο βραβεία (σενάριο και Β΄ Γυναικείου Ρόλου).
Άντε και του χρόνου!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου