Oscars 2022: Τι είδαμε και φέτος

 

Τα Όσκαρ πραγματοποιήθηκαν και φέτος και εμείς ως λάτρεις των βραβείων κάναμε ένα ακόμα οσκαρικό ξενύχτι προκειμένου να δούμε τι έγινε. Προβλέψιμα βραβεία, ευχάριστες- ή όχι τόσο-εκπλήξεις και μικρές ανατροπές, ίσα-ίσα για να συζητάμε, αν και γενικά όλα κύλησαν ομαλά. Η τελετή έγινε κανονικά, με κόκκινο χαλί και διάσημους καλεσμένους, παρόλες τις συνθήκες του κορονοϊού που πέρσι δεν είχαν επιτρέψει την πραγματοποίηση υπό αυτές τις συνθήκες και έτσι είχε γίνει μια πιο σεμνή τελετή. Επιστροφή επίσης σε παρουσιαστές/παρουσιάστριες μετά τον Jimmy Kimmel που ήταν ο τελευταίος, την χρονιά του οσκαρικού λάθους με La La Land και Moonlight το 2017 και το 2018 που επανέλαβε τον ρόλο του. Φέτος τρεις γυναίκες κωμικοί, οι Amy Schumer, Regina Hall και Wanda Sykes, παρουσίασαν την βραδιά με χιούμορ, ευχάριστη διάθεση και σχετική συγκράτηση σε πολύ αιχμηρά σχόλια προηγούμενων παρουσιαστών. Μια χρονιά ιδιαίτερα όχι μόνο λόγω πανδημίας αλλά και του πολέμου στην Ουκρανία για την οποία έγιναν κάποιες αναφορές, όπως ενός λεπτού σιγή και ένα κειμενάκι που βγήκε για υποστήριξη. Επίσης, είναι η χρονιά που συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την κυκλοφορία του The Godfather, το 1972, και έτσι είδαμε ξανά μαζί τους Al Pacino, Robert de Niro και Francis Ford Coppola να εμφανίζονται επί σκηνής και να αποθεώνονται, όπως είναι λογικό. Τα απρόοπτα δεν έλειψαν, όπως όταν ο Chris Rock ανέβηκε στην σκηνή για να δώσει το Όσκαρ ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και έκανε κάποια αστεία, όπως για τις υποψηφιότητες των Penelope Cruz-Javier Bardem (πολύ εύστοχο, "αυτή θα χάσει αλλά αυτός δεν μπορεί να κερδίσει", ειρωνευόμενος την αναπάντεχη υποψηφιότητα του ισπανού ηθοποιού) αλλά έκανε και ένα αστείο για την σύζυγο του Will Smith με τον ίδιο να ανεβαίνει επί σκηνής και να του ρίχνει μπουνιά. Αλλά ας δούμε αναλυτικά μία προς μία τις κατηγορίες, με την σειρά που ανακοινώθηκαν στην τελετή και έπειτα ακολουθεί ένας μικρός σχολιασμός. Τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε, τι ρεκόρ και πρωτιές είχαμε και άλλα συναφή. 

Νικητές

Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους:  The Queen of Basketball

Κινούμενα Σχέδια Μικρού Μήκους: The Windshield Wiper

Μακιγιάζ/Μαλλιά: The Eyes of Tammy Faye

Μοντάζ: Dune-Joe Walker

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Dune-Zsuzsanna Sipos & Patrice Vermette

Ήχου: Dune-Mac Ruth, Mark Mangini, Theo Green, Doug Hemphill, Ron Bartlett

Μουσική: Dune-Hanz Zimmer

Οπτικά Εφέ: Dune-Paul Lambert, Tristan Myles, Brian Connor, Gerd Nefzer

Φωτογραφία: Dune-Greig Fraser

Β' Γυναικείος Ρόλος: Ariana DeBose-West Side Story

Κινουμένων Σχεδίων: Encanto-Disney

B' Ανδρικός Ρόλος: Troy Kotsur-CODA

Διεθνής Ταινία: Drive My Car-Ιαπωνία

Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους: The Long Goodbye-Aneil Karia & Riz Ahmed

Κοστούμια: Cruella-Jenny Beavan

Πρωτότυπο Σενάριο: Kenneth Branagh-Belfast

Διασκευασμένο Σενάριο: Sian Heder-CODA

Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους: Summer of Soul-Questlove, Joseph Patel, Robert Fyvolent, David Dinerstein

Καλύτερο Τραγούδι: No Time to Die-Billie Eilish

Σκηνοθεσία: Jane Campion-The Power of the Dog

Α΄ Ανδρικός Ρόλος: Will Smith-King Richard

Α' Γυναικείος Ρόλος: Jessica Chastain-The Eyes of Tammy Faye

Καλύτερη Ταινία Μεγάλου Μήκους: CODA-Philippe Rousselet, Fabrice Gianfermi, Patrick Wachsberger

#Όσκαρ Δημοφιλίας: Army of the Dead, Zack Snyder

Τι έγινε λοιπόν; Κατ΄αρχάς δυστυχώς τα πάντα επισκιάστηκαν από την γροθιά που έριξε ο Will Smith στον κωμικό ηθοποιό και απονεμητή του Όσκαρ ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, Chris Rock, όταν ο δεύτερος αστειεύτηκε με την γυναίκα του πρώτου, που την χαρακτήρισε G.I. Jane 2. Τι εννοούσε; Το G.I.Jane ήταν μια πολεμική ταινία του Ridley Scott με την Demi Moore, όπου η ηθοποιός έκανε μια πολεμίστρια που ήταν γουλή σαν φαντάρος. Η γυναίκα του Smith και επίσης ηθοποιός έχει αντίστοιχο κούρεμα, όμως λόγω αλωπεκίας. Όλα πήγαν λάθος, ένα κάκιστο αστείο που αν το έκανε για κάποια που το επέλεξε, όπως η Kristen Stewart πριν χρόνια, ίσως είχε νόημα, τώρα ήταν απλώς κακό. Δεν είχε καν νόημα να διακωμωδηθεί κάποια που δεν είναι καν υποψήφια και από κάποιον που δεν είναι καν παρουσιαστής της βραδιάς, αλλά δίνει ένα βραβείο. Ο Will Smith σηκώθηκε και αν απλώς διαμαρτυρόταν για το αστείο θα ήταν σωστός, αλλά του άσκησε βία και έτσι ήταν μια απολύτως λάθος αντίδραση σε μια βραδιά που καταδίκαζε την βία και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η βία δεν είναι απάντηση σε ένα προσβλητικό "αστείο". Ο Chris Rock συνέχισε προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία και λίγο αργότερα ο Smith κέρδισε, όπως αναμενόταν, Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο King Richard, κλαίγοντας και ζητώντας συγγνώμη από την Ακαδημία και τους συνυποψήφιους αλλά όχι από τον Chris Rock και τους τηλεθεατές που παρακολούθησαν σε live αναμετάδοση μια πράξη βίας και μάλιστα σε prime time ζώνη για την Αμερική! Περίεργο που η Ακαδημία δεν αντέδρασε, αντιθέτως μετά στις συνεντεύξεις που θα έδιναν οι νικητές απαγόρευσε στους δημοσιογράφους να ρωτήσουν το οτιδήποτε σχετικά με αυτό. Αν η βία δεν είναι απάντηση στην προσβολή, ούτε και η σιωπή είναι απάντηση στην βία! Είναι περίεργο που δέχτηκε να του δώσει το βραβείο, ενώ θα μπορούσε είτε να αρνηθεί να δώσει φέτος βραβείο σε αυτή την κατηγορία, είτε να πάει στον δεύτερο σε ψήφους στην κατηγορία, είτε να γίνει εκ νέου ψηφοφορία, χωρίς την συμμετοχή του Will Smith, και ο νικητής στην εν λόγω κατηγορία να ανακοινωθεί λίγες μέρες αργότερα. Αλλά όχι, προτίμησαν να τον δώσουν σε έναν άντρα που δεν υπερασπίστηκε την γυναίκα του, αλλά έδειρε έναν άλλον άνθρωπο. Να θυμίσουμε ότι ο Johnny Depp κατηγορήθηκε για ξυλοδαρμό της Amber Heard και χωρίς αποδείξεις και χωρίς να υπάρχει ακόμα απόφαση στα δικαστήρια, απολύθηκε από ταινίες που θα έπαιζε και δεν τον θέλουν πλέον στο Χόλιγουντ. Ο Will Smith που έδειρε live έναν άνθρωπο, άρα δεν χρειάζονται άλλες αποδείξεις ούτε δικαστήριο, του δόθηκε κανονικά το βραβείο του. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Μιας και μιλήσαμε για Johnny Depp πάμε και στο Όσκαρ δημοφιλούς ταινίας, ένα όσκαρ για το οποίο ψήφισε το  κοινό στο Twitter και δεν υπάρχει αγαλματίδιο για αυτό, απλώς ανακοινώθηκε γιατί δεν είναι κανονικό Όσκαρ. Φαβορί ήταν η Cinderella και το Minamata, δύο όχι πολύ καλές ούτε πολύ επιτυχημένες ταινίες που όμως τις ψήφιζαν μετά μανίας οι φανς της Camilla Cabello που έπαιζε στην πρώτη και του Johnny Depp που έπαιζε στην δεύτερη. Τελικά οι θαυμαστές του σκηνοθέτη-παραγωγού Zach Snyder (Justice League) ήταν περισσότεροι και έτσι κέρδισε η ταινία με ζόμπι, Army of the Dead, μια όχι πολύ καλή ταινία που είναι διαθέσιμη στο Netflix. 

Οι μεγάλοι νικητές είναι δύο: το CODA και το Dune. Το CODA διότι κέρδισε τρία στα τρία, προτάθηκε για τρία Όσκαρ και κέρδισε και τα τρία, ανάμεσα στα οποία και το καλύτερης ταινίας, μαζί με το Β΄ Ανδρικού Ρόλου και διασκευασμένου σεναρίου. Και το Dune διότι κέρδισε τα περισσότερα Όσκαρ της βραδιάς: 6. Βέβαια ήταν μια βραδιά που μόνο τρεις ταινίες κέρδισαν πάνω από ένα Όσκαρ, έξι όσκαρ το Dune, τρία το CODA και δύο το The Eyes of Tammy Faye (Α' Γυναικείου και κομμώσεις/μακιγιάζ). Κάπου εδώ κλαίει το The Power of the Dog της Jane Campion που κέρδισε μόνο ένα από τα 12 Όσκαρ, εκείνο της σκηνοθεσίας και ότι το πολύ μέτριο The Eyes of Tammy Faye φεύγει με περισσότερα Όσκαρ από την πολύ καλή ταινία του Netflix. Από ένα Όσκαρ φεύγουν και τα Belfast, Cruella, Drive My Car, Encanto, King Richard, West Side Story, No Time to Die, Summer of Soul, The Long Goodbye, The Windshield Wiper, The Queen of Basketball. Και πάμε στα στούντιο. Η Warner Bros. έφυγε με 7, η Disney με 6 (μαζί με εκείνα της Searchlight και Hulu που της ανήκουν), η Apple με 3, η Focus Features με 1, όπως και η MGM, το Netflix, η Onyc Collective και η Janus Films.

Το CODA έγραψε ιστορία. Είναι η πρώτη ταινία με σχεδόν εξ ολοκλήρου κωφούς ηθοποιούς που κερδίζει όσκαρ καλύτερης ταινίας. Είναι η πρώτη ταινία που κάνει πρεμιέρα στο Sundance που κερδίζει το Όσκαρ και είναι η πρώτη ταινία streaming πλατφόρμας που το  καταφέρνει (Apple). Το Netflix πρέπει να έσκασε που δεν ήταν εκείνο, μιας και πολλές φορές το προσπάθησε, όπως με το Roma ή το The Irishman και το Mank. Αλλά τα κατάφερε εν τέλει η Apple. Άλλωστε ήταν μια μονομαχία του streaming καθώς και τα δύο φαβορί (CODA, Power of the Dog) ήταν από πλατφόρμες. Ο Troy Kotsur που έπαιζε στο CODA έγινε ο πρώτος άντρας κωφός ηθοποιός που βραβεύεται και ο δεύτερος άνθρωπος μετά την συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία, Marlee Matlin που το είχε καταφέρει για τα Παιδιά ενός κατώτερου θεού, κερδίζοντας Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου.

Σε ρεκόρ ήττας βρίσκεται και το Power of the Dog, το οποίο από δώδεκα υποψηφιότητες έφυγε με ένα Όσκαρ. Η τελευταία φορά που μια ταινία κερδίζει μόνο το Όσκαρ σκηνοθεσίας και τίποτα άλλο ήταν το 1968 για τον Πρωτάρη του Mike Nichols. Παρόλα αυτά έχουμε και ευχάριστα ρεκόρ. Η Jane Campion είναι η τρίτη γυναίκα που κερδίζει Όσκαρ σκηνοθεσίας και η πρώτη φορά που back to back κερδίζουν δύο γυναίκες, μετά την περσινή νίκη της Chloe Zhao. Επίσης είναι ο τρίτος γηραιότερος άνθρωπος που κερδίζει Όσκαρ σκηνοθεσίας μετά τον Clint Eastwood, που κέρδισε σε ηλικία 74 χρονών και τον Roman Polanski σε ηλικία 69 χρόνων. Η Campion βραβεύτηκε στα 67 και είναι η πρώτη γυναίκα που προτάθηκε για δεύτερη φορά για όσκαρ σκηνοθεσίας.

Σε άλλα ρεκόρ, η Ariana DeBose είναι η πρώτη ανοιχτά queer που κερδίζει Όσκαρ και είναι η πρώτη γυναίκα που κερδίζει Όσκαρ για ρόλο που και η προηγούμενη ηθοποιός που τον είχε παίξει (η Rita Moreno) είχε κερδίσει επίσης Όσκαρ. Από άνδρες το έχουν καταφέρει οι Marlon Brando-Robert de Niro για τον Κορλεόνε στον Νονό και οι Heath Ledger-Joaquin Phoenix για τον Joker. Μιας και είπαμε Νονό, σημαντική στιγμή η εμφάνιση των συντελεστών επί σκηνής, όπως και η εμφάνιση των τριών ηθοποιών του Pulp Fiction, Uma Thurman, John Travolta και Samuel L. Jackson. 

Σημαντικά σημεία στα οποία μπορούμε να σταθούμε ότι τρίτο στην σειρά τραγούδι από ταινία James Bond που κερδίζει Όσκαρ, μετά τα Scyfall και Writings on the Wall για τις ταινίες Scyfall και Spectre. Αυτή την φορά κέρδισε το No TIme To Die της Billie Eilish από την ομώνυμη ταινία. 

Το Flee αν και έκανε ένα ρεκόρ, της μοναδικής ταινίας που έχει προταθεί για όσκαρ διεθνούς/ξενόγλωσσης, ντοκιμαντέρ και κινουμένων σχεδίων, δεν κέρδισε τίποτα χάνοντας από τα φαβορί Drive My Car, Summer of Soul και Encanto αντίστοιχα. 

Το όσκαρ διεθνούς πήγε αναμενόμενα στο εξαιρετικό Drive My Car του Ryusuke Hamaguchi. Είναι η πέμπτη φορά που κερδίζει στα Όσκαρ η Ιαπωνία από τις 17 φορές που έχει βρεθεί υποψήφια. Τα τρία ωστόσο είναι τιμητικά, το 1951, 1954 και 1955, πριν καθιερωθεί το Όσκαρ ξενόγλωσσης όπως το ξέρουμε. Τυπικά είναι η δεύτερη φορά που κερδίζει μετά το Departures του YojiroTakita το 2008. 

Σημαντική η νίκη της Jenny Beavan στα κοστούμια για την Cruella. Είναι η τρίτη της νίκη μετά το A Room with a View (1985) και Mad Max: Fury Road (2015).

Δυστυχώς η Ari Wegner δεν κέρδισε όσκαρ διεύθυνσης φωτογραφίας, που αν το κέρδισε θα ήταν η πρώτη γυναίκα. Τελικά πήγε, δικαίως βέβαια, ο Greig Fraser για το Dune (είναι ο ίδιος που έκανε και για το The Batman). 

Ο Kenneth Branagh κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ, όσκαρ σεναρίου για το Belfast, έπειτα από οκτώ υποψηφιότητες. 

Ο Will Smith είναι ο πέμπτος άντρας μαύρος ηθοποιός που κερδίζει Όσκαρ και ο 21ος γενικά μαύρος άνθρωπος που κερδίζει. 

Ο Hans Zimmer κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ Μουσικής, για το Dune, έπειτα από το Lion King. 

Στις εκπλήξεις ήταν τα σενάρια, όπου το πρωτότυπο πήγε αναπάντεχα στο Beflast, αντί για τον Paul Thomas Anderson, που έχει μάθει πλέον να φεύγει χωρίς βραβεία έπειτα από έντεκα υποψηφιότητες. Το διασκευασμένο πήγε στο CODA για την Sian Heder, ενώ πολλοί περίμεναν την Jane Campion. 

Τα υπόλοιπα Όσκαρ πήγαν αναμενόμενα και ολίγον τι βαρετά. Σε αυτά που δεν μας άρεσε προσωπικά ήταν η νίκη της Jessica Chastain, που έβγαλε έναν υπέροχο λόγο βέβαια αλλά θα προτιμούσα μια ανατροπή σαν την περσινή με την Frances McDormand, που άλλη είχε κερδίσει το BAFTA, άλλη το Critics Choice, άλλη την Χρυσή Σφαίρα, άλλη το SAG και άλλη το βραβείο στην Βενετία. Το ίδιο και φέτος. Θα προτιμούσαμε να κερδίσει η Penelope Cruz ή η λατρεμένη Kristen Stewart, αλλά δεν πειράζει. Άλλωστε, η Chastain είναι μια πολύ ταλαντούχα ηθοποιός. 

Να πούμε επίσης πως οι τρεις παρουσιάστριες ήταν εξαιρετικές με τρομερό χιούμορ αν και η αλήθεια είναι πως η Amy Schumer έκλεψε με ευκολία τις εντυπώσεις. Μερικές από τις ατάκες της ήταν: 

"Είμαι η Amy Schumer, ή όπως είμαι γνωστή στο Hollywood: αυτή που παίρνουμε όταν η Μελίσα Μακάρθι λέει όχι"

"Φέτος η Ακαδημία προσέλαβε τρεις γυναίκες παρουσιάστριες επειδή είναι πιο οικονομικό από το να προσλάβει έναν άντρα".

"Να, κοίτα τον Timothee Chalamet" λέει όταν λέει η Regina Hall πως με τον κορονοϊό χαθήκαμε για δύο χρόνια και λέγοντας να ο Chalamet δείχνουν τον J.K.Simmons, και καλά πόσο γέρασε κιόλας.

"Ξέρεις ποιες συμπεριλαμβάνονται φέτος στο In Memoriam; Οι Χρυσές Σφαίρες"

Υποψήφιο και το Dont Look Up (Μη Κοιτάς Ψηλά). Μάλλον τα μέλη της Ακαδημίας δεν κοιτούν (dont look up), τις κριτικές". Επειδή η ταινία πήρε μέτριες κριτικές.

Με αφορμή το προηγούμενο λέει για τον Ντι Κάπριο "Ο Leonardo di Caprio ήταν υπέροχος στην ταινία. Κάνει τόσα για το περιβάλλον όλα αυτά τα χρόνια. Θέλει να αφήσει έναν καθαρό, πράσινο πλανήτη για τις κοπέλες του. Επειδή αυτός είναι μεγαλύτερος και εκείνες μικρότερες".

Μια φώτο της Zendaya από τα Όσκαρ χωρίς κανένα λόγο, απλώς επειδή είναι η Zendaya