Γάτες πρωταγωνίστριες του σινεμά

 

"Ποτέ μην πρωταγωνιστείς με παιδιά και ζώα. Είναι απρόβλεπτα και έχουν το κακό συνήθειο να κλέβουν την παράσταση". Αυτό συνήθιζε να λέει ο W.C. Fields (1880-1946), ηθοποιός και συγγραφέας και είχε δίκιο. Τα παιδιά και τα ζώα μαγνητίζουν αμέσως το ενδιαφέρον του θεατή και δεν προσέχεις τίποτα άλλο. Οι γάτες είναι "γάτες" σε αυτό. Με την τσαχπινιά, την παιχνιδιάρικη διάθεση και την απρόβλεπτη φύση τους, κατορθώνουν να μπλέκουν σε απροσδόκητες περιπέτειες γεμάτες μπελάδες και χιούμορ. Άλλοτε γλυκές, άλλοτε πονηρές, άλλοτε εκδικητικές, άλλοτε συντροφικές και περιπετειώδεις, άλλοτε όλα αυτά μαζί και άλλα τόσα, οι γάτες συχνά εμφανίστηκαν σε ταινίες και μάλιστα σε μερικές από αυτές ως πρωταγωνίστριες, έχοντας κεντρικό ρόλο στην αφήγηση, είτε σε live action ταινίες είτε σε κινούμενα σχέδια. Μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες και αγαπημένες είναι οι ακόλουθες:

Αριστόγατες (1970)

Ο γερμανοαμερικανός Wolfgang Reitherman, συνεργάτης της Disney, στην 20ή ταινία του στούντιο, φτιάχνει τις Αριστόγατες (Aristocats), μια οικογένεια αριστοκρατικών γατιών στο Παρίσι του 1910, που πέφτουν θύμα απαγωγής από τον βρετανό μπάτλερ του σπιτιού, ώστε να πάρει την περιουσία που προοριζόταν για τις γάτες. Είναι η τελευταία ταινία που πήρε έγκριση από τον ίδιο τον Ντίσνεϊ, καθώς, αν και πέθανε το 1966, είχε προλάβει να την διαβάσει και να την εγκρίνει να γίνει ταινία. Μια από τις τελευταίες μεγάλες στιγμές της εταιρείας πριν την επάνοδό της με την Αναγέννηση των 90s-00s. 

Χάρι και Τόντο (1974)

Ο σκηνοθέτης του Bob and Carol and Ted and Alice (1969) και του Alex in Wonderland (1970), Paul Mazursky σκηνοθέτησε τον Χάρι και Τόντο. Τον Χάρι υποδύεται ο Art Carney, για την ερμηνεία του βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Ο Τόντο είναι μια γάτα. Οι δύο τους θα ξεκινήσουν ένα road trip στην αμερικανική ενδοχώρα, ερχόμενοι σε επαφή με πλήθος κόσμου. Ο ηθοποιός είχε δηλώσει πως θα έπρεπε να μοιραστεί το Όσκαρ με τους δύο γάτους που έκαναν τον Τόντο, σε μια αναγνώριση που πράγματι θα τους άξιζε σε αυτή την τρυφερή ιστορία ιδιαίτερης φιλίας. 

Κίκι η μικρή μαγισσούλα (1989)

Η 13χρονη Κίκι ζει σε ένα χωριό στην Ιαπωνία με μάγισσες. Η ίδια για να γίνει επισήμως μάγισσα πρέπει να ζήσει για ένα χρόνο μακριά από το σπίτι της. Θα ταξιδέψει μαζί με τον γάτο της, τον Τζίτζι, που φυσικά μιλάει, σε ένα παραθαλάσσιο χωριό ψάχνοντας το νέο της σπίτι. Πρόκειται για την ακριβώς επόμενη ταινία που έκανε ο Χαγιάο Μιγιαζάκι μετά τον Τότορο (1988) και πριν το Porco Rosso (1992) και ίσως δεν έχει την ίδια δημοφιλία, παρότι είναι μια από τις ωραιότερες ταινίες του ιάπωνα auteur των anime. Η ταινία πέραν της φιλίας, μιλά για το ζήτημα της ενηλικίωσης και της ανεξαρτησίας. 

Cats and Dogs (2001)

Σαν τον σκύλο με την γάτα μεταφράστηκε η ταινία στα ελληνικά καθώς οι αιώνιοι αντίπαλοι του ζωικού βασιλείου, συνυπάρχουν στην ταινία του Lawrence Guterman. Μια κατασκοπευτική κωμωδία, που τα πήγε καλά εισπρακτικά και απέκτησε και σίκουελ το 2010 και το 2020. Εμπνευσμένη από τις κατασκοπευτικές ταινίες, δείχνει τα δύο ζώα να οργανώνουν την "αγέλη" τους ώστε να έρθουν σε σύγκρουση και ανοιχτό πόλεμο με τους εχθρούς τους. Εμφανίζονται τόσο ηθοποιοί όσο και ρεαλιστικά αποδοσμένα ζώα με φωνές ηθοποιών. 

The Cat in the Hat (2003)

Το ομώνυμο παιδικό βιβλίο του Dr. Seuss μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον Bo Welch με τον Mike Myers στον ρόλο της καπελοφόρας γάτας. Ο γάτος εισβάλλει στο σπίτι δύο παιδιών, τους προκαλεί το απόλυτο χάος και τους προσκαλεί σε μια περιπέτεια για να ξεπεράσουν παιδικούς φόβους και αναστολές. Ευχάριστο, αν και παιδαριώδες, ωστόσο βλέπεται ευχάριστα σαν ένα κιτσάτο πανηγυράκι σαν αυτά που ξέρει να στήνει με την κωμική του υπερβολή ο καναδός ηθοποιός. Μια πελώρια ντυμένη γάτα που οδηγεί τους πάντες εκεί που θέλει. 

Γκάρφιλντ (2004)

Ο πιο καλοφαγάς με μόνιμη λαχτάρα για λαζάνια γάτος, ο Γκάρφιλντ, με τον οποίον μεγαλώσαμε. Ως χαρακτήρας πρωτοεμφανίστηκε το 1976, ως δημιούργημα του Αμερικανού Jim Davis. Το 2004 απέκτησε την δική του ταινία, ενώ ακολούθησε σίκουελ το 2006, και στις δύο περιπτώσεις με live action ταινίες με CGI τον πρωταγωνιστή γάτο, που για άλλη μια φορά στήνει σκανταλιές στον σκύλο και στον άνθρωπο. Τα πήγε καλά εισπρακτικά και είναι μια ευχάριστη οικογενειακή κωμωδία. Στην συνέχεια ακολούθησε σειρά και ταινία, το 2024, αλλά αυτή η πρώτη παραμένει κλασική. Την φωνή στον Γκάρφιλντ δίνει ο απολαυστικός Bill Murray, έπειτα από ένα μπέρδεμα μιας και είδε στο σενάριο το όνομα του Joel Cohen, και νόμιζε ότι είναι ο Joel Coen (ο ένας εκ των δύο Coen Brothers) και είπε το ναι για να συνεργαστεί μαζί του. 

Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης (2017)

Ένα τούρκικο ντοκιμαντέρ της πρωτοεμφανιζόμενης Σέιντα Τορούν με συνεντεύξεις σε εννιά ανθρώπους που ζουν στην Κωνσταντινούπολη που μια γάτα για τον καθένα έγινε η αιτία να αλλάξει η ζωή τους. Η ταινία παρακολουθεί μια πόλη γεμάτη με αδέσποτες γάτες, με άλλες πιο εξημερωμένες και άλλες πιο άγριες. Επικεντρώνεται σε επτά γάτες, όπως τον τζέντλεμαν, την καταφερτζού, τον κυνηγό, την ερωμένη, την ψυχοπαθή, σε ένα τρυφερό ντοκιμαντέρ που αγαπήθηκε.

Νεκροταφείο ζώων (2019)

Ένα από τα πιο διάσημα θρίλερ του Stephen King, το οποίο μεταφέρθηκε δύο φορές στο σινεμά, το 1989 από την Mary Lambert και το 2019 από τους Kevin Kolsch και Dennis Widmyer. Ένας γιατρός με την οικογένειά του μετακομίζουν σε ένα ειδυλλιακό εξοχικό σπίτι στην Νέα Αγγλία. Όταν χάνουν την αγαπημένη τους γάτα σε ατύχημα, ο γείτονας τους προτείνει να την θάψουν σε ένα νεκροταφείο ζώων, το οποίο έχει μυστηριώδεις και απόκοσμες δυνάμεις. Η ταινία αναδεικνύει την σατανική ψυχή  και τον δαίμονα εαυτού της γάτας, κάνοντάς την να μοιάζει τρομακτική και απειλητική.  

Cats (2019)

"Το χειρότερο πράγμα που συνέβη στις γάτες, μετά τους σκύλους", έτσι περιέγραψε το Cats ο παρουσιαστής των Χρυσών Σφαιρών εκείνη την χρονιά και επιτυχημένος stand up comedian, Ricky Gervais. Ένα θρυλικό θεατρικό μιούζικαλ του West End, του συνθέτη Andrew Lloyd Webber, το οποίο έχει κάνει θρίαμβο όπου και αν έχει παιχτεί και θεωρείται από τα σπουδαιότερα μιούζικαλ, το οποίο όμως μεταφέρθηκε ατυχώς στο σινεμά, από τον Tom Hooper, μια μια απροσδόκητη και κιτσάτη επιλογή ανθρωπόμορφων γατών, ηθοποιών πασαλειμμένων με τρίχες. Μια από τις πιο αποτυχημένες εισπρακτικά ταινίες όλων των εποχών και κατά πολλούς μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, παρόλο το εντυπωσιακό καστ των Judi Dench, Idris Elba, James Corden, Jennifer Hudson, Ian McKellen, Taylor Swift, Rebel Wilson και Jason Derulo. 

Flow (2024)

 Σε αντίθεση με την προηγούμενη, το Flow είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και ένα από τα καλύτερα animation των τελευταίων χρόνων, με δύο υποψηφιότητες στα Όσκαρ για καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων και καλύτερη διεθνής ταινία για την Λετονία. Μια ανεξάρτητη παραγωγή, βουβή από πλευράς ανθρώπινων φωνών, μόνο με φωνές ζώων, που είναι όλες φυσικές. Η ταινία του Gints Zilbalodis παρακολουθεί την περιπέτεια μιας γάτας σε έναν κόσμο που έχει βυθιστεί στο νερό με την ανθρώπινη ζωή να έχει μάλλον εξαφανιστεί. Η γάτα πρέπει να ξεπεράσει την φοβία για το νερό και να επιβιώσει, μαζί με άλλα ζώα που πρέπει να συνυπάρξει. Κέρδισε την Χρυσή Αθηνά στις Νύχτες Πρεμιέρας. 

+

Οι γάτες πρωταγωνίστησαν σε πολλές ταινίες ακόμα και όταν δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Τρεις ταινίες με πολύ χαρακτηριστικές γάτες που έκλεψαν την παράσταση έστω για την συγκεκριμένη σκηνή στην οποία μπορεί να εμφανίστηκαν και που όλοι ακόμα τις θυμόμαστε είναι οι εξής: 

Breakfast at Tiffany's (1961)

Μια από τις καλύτερες ταινίες με την Audrey Hepburn, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Truman Capote, υπό την σκηνοθεσία του Blake Edwards. Παρότι δεν έχει ουσιαστικό ρόλο στην πλοκή, ούτε καν όνομα, ωστόσο υπάρχει μια πανέμορφη γάτα που κάνει παρέα στην πρωταγωνίστρια, δηλώνοντας την ανεξάρτητη ομορφιά της πρωταγωνίστριας.

The Godfather (1972)

Το αριστούργημα του Francis Ford Coppolla μπορεί να φημίζεται για πολλά και σίγουρα είναι κλασικό για πολλούς λόγους. Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές σκηνές είναι αυτή που ο Βίτο Κορλεόνε του Marlon Brando χαϊδεύει την γάτα του, αμέριμνα στο γραφείο του, μια σκηνή που έκτοτε επανέλαβαν διάφοροι μαφιόζοι. Και αυτό δεν ήταν αρχικά στο σενάριο, μιας και τυχαία βρήκαν μια αδέσποτη γάτα στα γραφεία της Paramount και ο σκηνοθέτης την έδωσε στον ηθοποιό να την κρατάει.

The Woman who Run (2020)

Μια από τις καλύτερες ταινίες του παραγωγικότατου νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Hong Sang-soo είναι το Woman who Run που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Μια απλή ιστορία γυναικών που συζητούν αλλά μια από τις αλησμόνητες σκηνές είναι μια αστεία σκηνή με αδέσποτες γάτες που ταΐζουν προκαλώντας το γέλιο όλων στην αίθουσα.