Στρίπερς στο σινεμά


Το στριπτίζ για κάποιους σκηνοθέτες μπορεί να ήταν απλώς μια ευχάριστη, θεαματική ή σέξι προσθήκη σε μια ταινία, μια σκηνή για να ελαφρύνει η διάθεση και να αυξηθεί η θερμοκρασία, για άλλους όμως ήταν βασικό συστατικό της ταινίας. Ενδιαφέρθηκαν για αυτόν τον κόσμο, για τις συνθήκες εργασίας, για την ψυχολογία των ανθρώπων, ή για άλλες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις που κρύβονταν πίσω από την ιδιότητα του χαρακτήρα. Με την Anora και το The Last Showgirl, ο λαμπερός και σκοτεινός συνάμα κόσμος του στριπτίζ ήρθε στο κινηματογραφικό προσκήνιο και έτσι θα θυμηθούμε μερικές ακόμα ταινίες που έθιξαν αυτό το ζήτημα προσφέροντας παράλληλα πλούσιο θέαμα.


Blaze (1989)

Το Blaze δεν είναι απλώς μια ταινία για στρίπερς, αλλά μια ταινία για την πραγματική ζωή της διάσημης στρίπερ και σταρ του μπουρλέσκ, Blaze Starr (1932-2015). Η ταινία βασίστηκε στην αυτοβιογραφία που εξέδωσε το 1974 με την Lolita Davidovich να την υποδύεται. Ο Paul Newman υποδύεται τον πολιτικό και κυβερνήτη της Λουιζιάνα, Earl Long, με τον οποίο είχε πράγματι σχέση. Δεν τα πήγε πολύ καλά εισπρακτικά, δέχτηκε σχετικά θετικές κριτικές και προτάθηκε για ένα Όσκαρ, καλύτερης φωτογραφίας. 


Exotica (1994)

Μια από τις πρώτες επιτυχίες του Atom Egoyan ήταν το Exotica, για το ομώνυμο μυθοπλαστικό strip club στο Τορόντο στο οποίο συχνάζει ένας άνδρας που θρηνεί για τον θάνατο του παιδιού του ενώ ταυτόχρονα αποκτά εμμονή με μια νεαρή στρίπερ, την Χριστίνα. Η ταινία εξερευνά το τραύμα και την απώλεια, την εξουσία και την απουσία κυριαρχίας καθώς και την εμμονή του σύγχρονου κόσμου με το σεξ. Η ταινία προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, την χρονιά που ο πρόεδρος Clint Eastwood με την επιτροπή του το δώσανε στο Pulp Fiction του Tarantino, αλλά κέρδισε το βραβείο FIPRESCI της διεθνούς Ένωσης κριτικών κινηματογράφου.


Showgirls (1995)

Προφανώς και κάποια στιγμή ο Paul Verhoeven θα ασχολιόταν με αυτό το θέμα, ένας σκηνοθέτης που σε όλες τις ταινίες του υπάρχει το σεξ, ο ερωτισμός, η ένταση, η κάψα. Μια από τις πιο διάσημες ταινίες των 90s, που στην εποχή της απέτυχε εισπρακτικά και δέχτηκε αρνητικές κριτικές, ωστόσο πλέον έχει αποκτήσει καλτ στάτους. Για την ιστορία κέρδισε επτά Χρυσά Βατόμουρα. Μια ερασιτέχνης χορεύτρια ταξιδεύει στο Λας Βέγκας για το όνειρο της. Την πρώτη μέρα πέφτει θύμα ληστείας και μια άγνωστη την βοηθά. Θα βρει δουλειά ως στριπτιζέζ όπου θα ανακαλύψει και την αλητεία των ανθρώπων αλλά και το μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι φιλοδοξίες της. Μια κοινωνική σάτιρα που οι περισσότεροι την είδαν ως ερωτική ταινία. 


Striptease (1996)

Μπορεί η Demi Moore τελευταία να έχει κάνει χαμό με την ερμηνεία της στο Substance για το οποίο προτάθηκε για. Όσκαρ, ωστόσο κάποτε έγινε γνωστή και ταυτίστηκε απόλυτα με το Στριπτίζ του Andrew Bergman. Μια μαύρη κωμωδία για μια πρώην πράκτορα του FBI που έχασε την επιμέλεια της κόρης της και για να βγάλει τα δικαστικά έξοδα, γίνεται στρίπερ στο Μαϊάμι. Θα την ερωτευτεί ένας πολιτικός της περιοχής. Η ταινία τα πήγε συμπαθητικά εισπρακτικά κάνοντας μεγαλύτερη επιτυχία μετά στα video club. Δέχτηκε όμως αρνητικες κριτικές, κέρδισε έξι Χρυσά Βατόμουρα και θεωρήθηκε μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών. Πάντως την Moore δεν την χάλασε καθώς για να παίξει πήρε τα περισσότερα λεφτά απο οποιονδήποτε ηθοποιό μέχρι τότε (12,5 εκατομμύρια δολάρια).


The Full Monty (1997)

Για να πάμε και στο ανδρικό στριπτίζ. Οι άνδρες με τα όλα τους, όπως είναι γνωστό στα ελληνικά, μια από τις πιο διάσημες ταινίες της εποχής, η βρετανική κωμωδία του Peter Cattaneo αφηγείται την ιστορία έξι ανδρών στα 90s στην βόρεια Αγγλία που είναι άνεργοι και αποφασίζουν να στραφούν στο στριπτίζ για να βγάλουν χρήματα. Η ταινία έκανε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, φέρνοντας 250 εκατομμύρια σε ένα μπάτζετ 3,5 εκατομμυρίων και για αυτό το 2000 έγινε μιούζικαλ και το 2013 θεατρικό έργο. Μια ιστορία που πίσω από την κωμωδία μιλά για την ανεργία, τον ρόλο του πατέρα, την ο ομοφυλοφιλία, την αυτοκτονία, την κατάθλιψη. Κέρδισε βραβείο BAFTA και βραβείο της ευρωπαϊκής Ακαδημίας κινηματογράφου και προταθηκε για τέσσερα Όσκαρ κερδίζοντας ένα για την μουσική. 


Closer (2004) 

Βασισμένος στο θεατρικό έργο του Patrick Marber, με τον ίδιο να υπογράφει και το σενάριο, ο σκηνοθέτης Mike Nichols στήνει μια παραλλαγή της όπερας του Μότσαρντ, Cosi fan tutte (1790). Η Άλις δούλευε ως στρίπερ στις ΗΠΑ και τώρα βρίσκεται στο Λονδίνο. Ο Νταν είναι ένας βρετανός συγγραφέας. Μπροστά του την χτυπά ένα ταξί. Την πηγαίνει στο νοσοκομείο και κάπως έτσι ξεκινάει η σχέση τους. Ένα χρόνο μετά, θα γράψει βιβλίο για την ζωή της. Η ταινία δέχτηκε θετικές κριτικές και πήγε καλά εισπρακτικά. Προτάθηκε για δύο Όσκαρ, ενώ πρωταγωνιστεί μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών, όπως η Julia Robert, Natalie Portman, Jude Law, Clive Owen. Αρχικά, ήταν να παίξει η Cate Blanchett, ωστόσο αποχώρησε λόγω της εγκυμοσύνης της. 


The Wrestler (2008)

Μια από τις καλύτερες ταινίες του Darren Aronofsky και μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Mickey Rourke, που έχασε το Όσκαρ από τον Sean Penn για το Milk, αφορά έναν παλαιστή και μια στρίπερ. Ο Rourke υποδύεται τον πρώτο και η Marisa Tomei την δεύτερη. Ένας μεσήλικας πλέον παλαιστής προσπαθεί ακόμα να δει την καριέρα του να ανασταίνεται και να ζήσει τις δόξες των 80s, ενώ πλέον η υγεία του φθίνει. Παράλληλα, προσπαθεί να διαχειριστεί την σχέση με την κόρη του και την σχέση του με μία στρίπερ. Παλαιστής και στρίπερ εκφράζουν δύο περιθωριοποιημένα στοιχεία της εργασίας και δύο διαφορετικές πλευρές του κόσμου του θεάματος που και οι δύο βιώνουν το δικό τους στίγμα. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. 


Magic Mike (2012)

Όταν το 2012 έσκασε το πρώτο Magic Mike του παραγωγικότατου και ιδιαίτερου Steven Soderbergh, ανανέωσε το ενδιαφέρον για τις ταινίες με στρίπερ που είχαν πλέον ξεπέσει και δεν είχαν την ίδια αίγλη με τα 90s, και ειδικά τους άντρες στρίπες. Πρωταγωνιστής ο πρώην στρίπερ Chaning Tatum, πλάι στους Alex Pettyfer, Matt Bomer και Matthew McConaughey, που επανέφερε στο προσκήνιο και τον ηθοποιό, έναν χρόνο πριν πάρει Όσκαρ. Η ιστορία είναι ελαφρώς βασισμένη σε προσωπικά βιώματα του Tatum και αφορά ένα 19χρονο αγόρι που αποφασίζει να μπει σε αυτόν τον κόσμο δίπλα στον ήδη πετυχημένο, Magic Mike. Το 2015 ακολούθησε σίκουελ και το 2023 το τρίτο και τελευταίο μέρος. 


Hustlers (2019)

Η ταινία με την οποία είχε κάποιες ελπίδες η Jennifer Lopez να βρεθεί υποψήφια για Όσκαρ είναι το Hustlers της Lorene Scafaria. Μια ομάδα στρίπερς της Νέας Υόρκης κλέβουν πλούσιους πελάτες τους, κυρίως άτομα της Γουόλ Στριτ, την περίοδο της οικονομικής κρίσης του 2008. Τα πράγματα γρήγορα θα ξεφύγουν του ελέγχου τους. Η ταινία δέχτηκε θετικές κριτικές και τα πήγε καλά εισπρακτικά, με πολλούς να εντυπωσιάζονται με την ερμηνεία της Lopez. 


Zola (2021)

Η Janicza Bravo ξάφνιασε ευχάριστα με την μαύρη κωμωδία της, Zola, βασισμένο στο άρθρο του Rolling Stone, Zola Tells All. Μια σερβιτόρα και μερικής απασχόλησης στρίπερ στο Ντιτρόιτ, πείθεται από μια νέα φίλη της και επίσης στρίπερ, να κάνουν μαζί ένα road trip με προορισμό την Φλόριντα για να δουλέψουν ως στρίπερς βγάζοντας πολλά λεφτά. Όταν φτάσουν εκεί, τα πράγματα θα ξεφύγουν καθώς την μπλέκουν σε παιχνίδια πληρωμένου σεξ που η ίδια δεν θέλει και πρέπει να βρει τρόπο να ξεφύγει. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Sundance, απέσπασε καλές κριτικές και κέρδισε δύο βραβεία στα Independent Spirit Awards. 


Anora (2024)

Μια ταινία με στρίπερ που θριάμβευσε είναι αναμφίβολα η Anora του Sean Baker, κερδίζοντας Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και έχοντας έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ με ελπίδες να αποσπάσει μερικά. Η ταινία ακολουθεί μια στρίπερ σε κλαμπ στην Αμερική που την επισκέπτεται και την ερωτεύεται ένας νεαρός ρώσος εκατομμυριούχος, γιος ρώσου ολιγάρχη. Θα παντρευτούν κρυφά από την οικογένειά του που γρήγορα θα καταφτάσει στις ΗΠΑ για να λήξουν τον γάμο αλλά θα εμπλακούν όλοι σε μια σειρά περιπετειών, όταν ο νεαρός Ρώσος εξαφανιστεί. Μια παραλλαγή της Σταχτοπούτας προσαρμοσμένη στην σκληρότητα της πραγματικότητας, με έναν συνδυασμό μαύρου χιούμορ και κωμωδίας καταστάσεων. 


The Last Showgirl (2024)

Τελευταία προσθήκη το The Last Showgirl με την ολική επαναφορά της Πάμελα Άντερσον σε έναν ρόλο δραματικό που φανερώνει υποκριτικές αρετές, με πολλοί να επευφημούν την ερμηνεία της και ενώ προτάθηκε για αρκετά βραβεία, έπαθε το ίδιο με την Λόπεζ, δεν κατάφερε να μπει στην οσκαρική πεντάδα. Η ταινία της Gia Coppola αφορά ένα showgirl του Λας Βέγκας, μια γυναίκα που εξακολουθεί να προσφέρει θέαμα, ούσα 57 ετών, αν και πλέον πρέπει να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο σταμάτημα του σόου της, μετά από τρεις δεκαετίες, μιας και η σκηνή που την φιλοξενούσε θα κλείσει. Έμπνευση για όλο αυτό αποτέλεσε το σόου του Jubilee! που από την δόξα των 80s έφτασε να κλείσει το 2016.   

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Top 20 για το 2024

Διεθνείς παραγωγές γυρισμένες στην ηπειρωτική Ελλάδα

Οι πιο επιτυχημένες ιταλικές ταινίες