PaulGougian

Οι Επιρροές του Woody Allen: Από τον Μπέργκμαν στους Αδελφούς Μαρξ Ο Woody Allen θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του σύγχρονου κινηματογράφου. Η φωνή του είναι τόσο χαρακτηριστική που κάθε του ταινία μοιάζει σαν κομμάτι ενός ενιαίου αυτοβιογραφικού έργου. Κι όμως, πίσω από την πρωτοτυπία του κρύβεται ένα μωσαϊκό επιρροών: από τον κλασικό ευρωπαϊκό κινηματογράφο μέχρι την παράδοση της αμερικανικής κωμωδίας. Ο Allen δεν αντλεί απλώς στοιχεία από τους προηγούμενους· τους μετασχηματίζει μέσα στο δικό του νευρωτικό, φιλοσοφικό και βαθιά προσωπικό σύμπαν της σύγχρονης αμερικανικής πραγματικότητας και της εβραϊκής ταυτότητας. Ο Μπέργκμαν και το υπαρξιακό άγχος Η πιο εμφανής και συχνά ομολογημένη επιρροή του Allen είναι ο Ingmar Bergman. Από τον Σουηδό δανείστηκε το φιλοσοφικό βλέμμα πάνω στον θάνατο, στον Θεό και στη μοναξιά του ανθρώπου. Ταινίες όπως το Interiors (1978) ή το Another Woman (1988) μοιάζουν σχεδόν «μπεργκμανικές» στο ύφος: λιτές, με εσωτερική ένταση και ψυχαν...

Όταν η εργασία γίνεται τρόμος: ο σύγχρονος καπιταλισμός μέσα από το σινεμά Το No Other Choice του Park Chan-wook έρχεται να ανανεώσει ένα ήδη υπόγειο —και ολοένα πιο πιεστικό— κινηματογραφικό είδος: εκείνο που παρακολουθεί την εργασία όχι ως αυτονόητη κοινωνική πρακτική, αλλά ως πεδίο αγωνίας, σύγκρουσης, ταπείνωσης, βίας και συστημικής παράνοιας. Ο Κορεάτης auteur δεν ενδιαφέρεται απλώς για τη θέση των εργαζομένων· εξετάζει έναν καπιταλισμό που έχει μετατραπεί σε απόλυτο θεσμό επιβίωσης, όπου η δουλειά δεν είναι προνόμιο — αλλά δέσμευση ζωής. Το ενδιαφέρον, όμως, είναι πως ο Park δεν ξεκινά από το μηδέν. Το βασικό του υλικό προέρχεται από μία από τις πιο καίριες —και υποτιμημένες— σάτιρες του σύγχρονου καπιταλισμού: Το Τσεκούρι (Le Couperet, 2005) του Κώστα Γαβρά. Γαβράς, Cantet, Park — μια τριλογία για τον εργαζόμενο άνδρα-φάντασμα Στο Τσεκούρι , ο Γαβράς μετατρέπει την ανεργία σε υπαρξιακό θρίλερ. Ένας πρώην μάνατζερ που απολύθηκε αποφασίζει να δολοφονήσει τους ανταγωνιστές του για ...

Ο Romain Gary (1914-1980), Γάλλος λιθουανικής καταγωγής με γονείς Εβραίους, δεν ήταν απλώς συγγραφέας. Ήταν πιλότος της Αντίστασης, διπλωμάτης, σκηνοθέτης και ο μοναδικός άνθρωπος που κέρδισε δύο φορές το Prix Goncourt (το αντίστοιχο γαλλικό Νόμπελ λογοτεχνίας)– τη μία με το πραγματικό του όνομα και τη δεύτερη, κρυμμένος πίσω από το ψευδώνυμο Émile Ajar. Ακόμα και το Ρομέν Γκαρί είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ρομάν Κατσέβ που είναι το αληθινό του όνομα. Θα φτάσει στην Γαλλία με την μητέρα του (ο πατέρας του τους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν 11 χρόνων) την δεκαετία του 1930, σε ένα ξενοφοβικό και αντισημιτικό περιβάλλον. Το 1944 παντρεύτηκε την Αμερικανίδα συγγραφέα Λέσλεϊ Μπαλάντα και το 1962 την διάσημο ηθοποιό Τζιν Σίμπεργκ. Χώρισαν το 1970 και το 1979 η ηθοποιός αυτοκτόνησε. Την επόμενη χρονιά αυτοκτόνησε και ο Γκαρί (στα ρωσικά σημαίνει κάψε). Στο σημείωμα αυτοκτονίας του έγραψε "καμία σχέση με την Τζιν Σίμπεργκ". Η ζωή του ήταν μια ατέλειωτη μεταμόρφωση: κάθε ταυτότητα,...