Αναρτήσεις

Ένας Αμερικανός στο Παρίσι

Εικόνα
Όταν το σινεμά των ΗΠΑ συναντά τη γαλλική ψυχή Για τους Αμερικανούς σκηνοθέτες, το Παρίσι δεν είναι ποτέ απλώς μια πόλη. Είναι μια ιδέα. Ένα σκηνικό όπου ο ρομαντισμός, η μελαγχολία και η καλλιτεχνική φαντασίωση συναντιούνται σε μια σπάνια ισορροπία. Από τον κλασικό τίτλο του Vincente Minnelli An American in Paris (1951) μέχρι τα σύγχρονα φιλμ του Woody Allen και του Wes Anderson, η “πόλη του φωτός” λειτουργεί σαν καθρέφτης των αμερικανικών ονείρων — ή, καλύτερα, των απογοητεύσεών τους. Στην ταινία του Minnelli, με τον Gene Kelly να χορεύει στους δρόμους του Παρισιού και τη μουσική του Gershwin να ντύνει κάθε σκηνή, το Παρίσι γίνεται το σύμβολο μιας ανεπιτήδευτης ευτυχίας. Ο Αμερικανός καλλιτέχνης ψάχνει την έμπνευση, τον έρωτα και την τέχνη σε μια Ευρώπη που μοιάζει βγαλμένη από καρτ-ποστάλ. Είναι το Παρίσι της αισιοδοξίας – εκεί όπου η τέχνη υπόσχεται ακόμη λύτρωση. Αλλά όσο περνούν οι δεκαετίες, οι Αμερικανοί σκηνοθέτες επιστρέφουν ξανά και ξανά στην πόλη, κάθε φορά με δ...

Δικαιοσύνη και Κοινωνική Παρακμή: ο αμερικανικός κινηματογράφος των 70s

Εικόνα
Δικαιοσύνη και κοινωνική παρακμή: ο αμερικανικός κινηματογράφος της δεκαετίας του ’70 Η δεκαετία του ’70 υπήρξε ίσως η πιο ταραγμένη περίοδος της αμερικανικής ιστορίας του 20ού αιώνα: ο πόλεμος του Βιετνάμ, το Watergate, η πετρελαϊκή κρίση, οι δολοφονίες πολιτικών και κοινωνικών ηγετών, η αίσθηση ότι οι θεσμοί καταρρέουν. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν με ακατέργαστη δύναμη στον κινηματογράφο της εποχής, εγκαινιάζοντας μια σκοτεινή περίοδο όπου η δικαιοσύνη φάνταζε εύθραυστη και η κοινωνία βυθιζόταν σε παρακμή. Από το Χόλιγουντ του ονείρου στο «Νέο Χόλιγουντ» Η χρυσή εικόνα του αμερικανικού σινεμά της δεκαετίας του ’50 και του ’60 κατέρρευσε. Οι νέοι σκηνοθέτες — Scorsese, Coppola, Pakula, Lumet — έστρεψαν την κάμερά τους στους δρόμους των πόλεων, στα δικαστήρια, στα πολιτικά γραφεία, αναδεικνύοντας μια Αμερική σε κρίση. Η δικαιοσύνη, αντί να εμφανίζεται ως θεσμός-προστάτης, φάνταζε διεφθαρμένη, ανίκανη ή έτοιμη να καταρρεύσει. Η δικαιοσύνη ως αποτυχία Serpico (1973, Sidney Lumet): Ο Al Pacino ...

Femme Fatale: η Επιστροφή στα 90s

Εικόνα
Η επιστροφή της femme fatale στα ’90s: γιατί η μοιραία γυναίκα ξανασυνάρπασε τον κινηματογράφο Η φιγούρα της femme fatale έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη του σινεμά. Από τις σκιές του κλασικού φιλμ νουάρ των ’40s και ’50s, με ηρωίδες που μπορούσαν να καταστρέψουν έναν άνδρα με ένα βλέμμα ή ένα τσιγάρο, η «μοιραία γυναίκα» εξαφανίστηκε για κάποιες δεκαετίες. Όμως, στα ’90s, επέστρεψε με δύναμη, ντυμένη με το στυλ του νεο-νουάρ, και ξανακέρδισε την κεντρική σκηνή. Από τον κλασικό μύθο στη νεο-νουάρ αναβίωση Ως μοτίβο, η μοιραία γυναίκα είναι γέννημα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής του 19ου αιώνα, των κινημάτων του Ρομαντισμού και του Συμβολισμού. Όμορφες, σεξουαλικές και δαιμονικές γυναίκες εξέφραζαν τον φόβο της πατριαρχίας για την λεγόμενη Νέα Γυναίκα, την νέα υπό διεκδίκηση θέση της γυναίκας στον ύστερο 19ο αιώνα. Έτσι δαιμονοποιήθηκαν, ξαναέγιναν οι μάγισσες του Μεσαίωνα, εξού και το φεμινιστικό σύνθημα του 20ού αιώνα "τρέμετε, τρέμετε, οι μάγισσες επέστρεψαν". Το λογοτεχν...

Μαγεία στο σινεμά του Γούντι Άλεν

Εικόνα
Η Μαγεία στο Σινεμά του Woody Allen: Όνειρο, Νοσταλγία και Σινεφιλία Ο Woody Allen είναι γνωστός ως ένας σκηνοθέτης της νεύρωσης, της αγάπης και του υπαρξιακού άγχους. Κι όμως, πίσω από το πνευματώδες χιούμορ και τον κυνισμό του, κρύβεται πάντα μια διάθεση για το θαυμαστό, για εκείνη τη «μαγεία» που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από τη φθορά της πραγματικότητας. Το ίδιο το σινεμά για εκείνον είναι μαγεία, οπαδός του σινεμά του Μελιές και όχι των Λουμιέρ, υπερασπιστής του σινεμά μυθοπλασίας και όχι τεκμηρίωσης. Γιατί αν έχεις την μαγεία, τι να τον κάνεις τ9ν ρεαλισμό. Από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις πιο πρόσφατες ταινίες του, ο Allen επιστρέφει ξανά και ξανά σε ιστορίες όπου το φανταστικό διαπερνά τον ρεαλισμό, δίνοντας στο κοινό την αίσθηση ότι ο κινηματογράφος είναι ο κατεξοχήν τόπος όπου το όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ο κινηματογραφικός είναι η αιώνια laterna magica, όπως ονόμασε την αυτοβιογραφία του ο αγαπημένος του Allen, Ingmar Bergman. Ο κινηματογράφος ως μαγικό παράθ...

Χιούμορ και Υπαρξιακό Άγχος στον Γούντι Άλεν

Εικόνα
Ο Woody Allen είναι από τους λίγους σκηνοθέτες που κατάφεραν να μετατρέψουν το προσωπικό τους άγχος για την ύπαρξη σε κινηματογραφικό ιδίωμα. Από τα πρώτα του βήματα ως stand-up κωμικός πίσω στα πρώιμα 60s μέχρι τις ώριμες ταινίες του, η αγωνία για τον θάνατο, τον Θεό, την αγάπη και την απουσία νοήματος στη ζωή, αυτό που ο Καμύ ορίζει ως παράλογο, δεν κρύβεται ποτέ. Κι όμως, ο Allen δεν την προσεγγίζει με βαρύ ύφος αλλά με γέλιο. Εκεί βρίσκεται η ιδιοφυΐα του: κάνει το κοινό να γελάει ενώ ταυτόχρονα το αναγκάζει να αναμετρηθεί με τα πιο σκοτεινά ερωτήματα. Για αυτό και τα σενάρια του παραμένουν διαχρονικά, πέρα από πολυβραβευμένα. Ακουμπούν σε ένα κομμάτι της ψυχής μας που θέλουμε να απωθήσουμε και ταυτόχρονα να αναμετρηθούμε με αυτό και οι ταινίες του Allen δίνουν έναν ευχάριστο τρόπο να συνδεθούμε με όσα κατατρώνε το Εγώ μας και εμποδίζουν την ελευθερία μας. Τα άγχη. Η φιλοσοφία του αστείου Ο Allen ανήκει σε μια παράδοση χιούμορ που πηγάζει από τη νεοϋορκέζικη εβραϊκή κουλτούρα, αλλά...

Η αιώνια γοητεία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ

Εικόνα
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ έφυγε από την ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου 2025 σε ηλικία 89 ετών. Ένας ασυμβίβαστος ηθοποιός και σκηνοθέτης, υπεύθυνος για το φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου του Sundance και με οξύ περιβαλλοντικό ενδιαφέρον, δεν βολεύτηκε στην πασιφανή ομορφιά του και στην αδιαμφισβήτητη γοητεία που ασκούσε μέσα από τον κινηματογραφικό φακό ούτε και προσπάθησε να παλιμπαιδίσει στα γεράματα. Αποδέχτηκε τους ρόλους της ηλικίας του και έκανε πλέον σποραδικές εμφανίσεις. Στην ουσία ο τελευταίος μεγάλος ρόλος του ήταν στην πόλη γλυκιά ταινία του David Lowery, The Old Man and the gun του 2018. Αλλά κάθε ιστορία έχει και μια αρχή. Ο Ρέντφορντ γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1936 στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια έχοντας ιρλανδικές και αγγλικές καταβολές αλλά με γονείς γεννημένους στις ΗΠΑ. Υπήρξε κακός μαθητής με ενδιαφέρον μόνο για τις τέχνες και τα αθλήματα, θα ταξιδέψει σε Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία και θα σπουδάσει τελικά ζωγραφική στο Μπρούκλιν και υποκριτική στην Νέα Υόρκη στο American A...

Ο κινηματογραφικός κόσμος του Stephen King

Εικόνα
 Γεννημένος στις 21 Σεπτεμβρίου 1947 στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ, ο Στίβεν Κινγκ είναι ο κορυφαίος συγγραφέας του είδους του τρόμου. Όταν ήταν δύο χρονών, ο ναυτικός πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και η μητέρα του μεγάλωσε μόνη τους δύο γιους της. Μεγαλώνοντας μοναχικά, στα 7 ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα του διηγήματα. Στο σινεμά μεγάλωσε παρακολουθώντας ταινίες φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας, κάτι που θα επηρέαζε και την γραφή του. Σε ηλικία 13 ετών ανακάλυψε γραπτά του πατέρα του τα οποία ήταν επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Αυτή η ανακάλυψη θα τον καθόριζε. Το πρώτο του διήγημα το εξέδωσε σε ηλικία 19 ετών στο Comics Review. Από το 1966 έως το 1970 σπούδασε αγγλική φιλολογία και από το 1971 ξεκίνησε να διδάσκει αγγλική γλώσσα. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν η Κάρι που, όπως είπε στην αυτοβιογραφία του, δεν του άρεσε, το πετάμε στα σκουπίδια και το βρήκε η γυναίκα του. Ένας εκδοτικός οίκος το εξέδωσε για 400 χιλιάδες δολάρια, βγάζοντας τον από την ανωνυμία και την φτώχε...